Zo het is weer even geleden dat we op fietsvakantie waren in het mooie Italië. Kilometers getraind en we waren maar al te blij dat we dat gedaan hebben. Alles was voorbereid dus we konden vertrekken.
“Seicento” we komen eraan !!!!
In het programma hadden we de volgende pukkels gepland, Forcola di Livigno, passo dello Stelvio, passo del Mortirolo en de passo di Gavia ! Buongiorno, klonk het om half 5 in de ochtend op 1 juni. We hadden afgesproken bij mij ( Leo) om vanaf daar aan de reis te beginnen. De koffie stond klaar voor diegene die daar trek in hadden. Nou was het aardig warm in huis dus de meeste bleven buiten staan. Edwin, Kevin en Tom hadden trek in een bakkie. Goed voor Kevin zijn stoelgang. De spullen waren de dag ervoor al afgezet met een heerlijk biertje, dus dat scheelde inpakken. Alleen nog een paar fietsen op de drager en weg kunnen we. We hadden dit jaar een busje gehuurd en Bou reed met zijn vertrouwde Kangoo. Joop was in het begin mijn bijrijder en Kevin, Tom en Edwin zaten achterin. Bou had als co piloot Maickel met worstenbrood. ( was lekker Maickel). Iets wat niet eerder gebeurd was we vertrokken nog voor 5 uur, dat is toch niet normaal goed ee !! En weg waren we.
Heerlijk om in de vroege ochtend auto te rijden gelukkig nog niet druk. Volgens Joop waren we net een stelletje Polen die op stap gaan. Hierover later meer. Al snel waren we voorbij Antwerpen dan krijg je toch echt het vakantie gevoel. Tom zat al snel aan de binnenkant van zijn ogen te kijken dus lekker rustig. Hoorde dat hij met Sanne nog lekker gaan eten is dus dat zat wel goed. Al snel reden we richting Luxemburg en daar begon het wat drukker te worden, file dus….stilstaan…..rijden……stilstaan, dus wat doen Polen die in een busje zitten, deur open en vrouwen kijken, stappen nog net niet en drinken geen bier. Van Kevin moest ik maar links blijven rijden want dan kon hij goed naar andere auto,s kijken met inhoud. Maar gelukkig kon de Polenbus met een Kangoo erachter weer doorrijden. Bello ! Het werd eens tijd om even te stoppen, want wat ik niet wist is dat de Bogertjes een klein blaasje hebben dus ze moesten plassen. We waren nog in Luxemburg dus dat kwam goed uit om gelijk te tanken. Na een sanitaire stop hup de bus weer in en gaan, we tenslotte nog een aantal km te gaan. Bij de grens aangekomen tussen Luxemburg en Frankrijk moesten we stoppen want er kwam een busje met mannen aan, Joop, Kevin en Tom met petje, dus ik dacht doe er ook maar een op.
Halt….. waar komen jullie vandaan…… Holland……
wat gaan jullie doen, in het Frans….
Kunt u ook engels praten….
wat gaan jullie doen?
…..fietsen meneer.
Gelukkig we konden door rijden.
Nu reden we niet lang in Frankrijk dus de Zwitserse grens was snel in zicht. Joop was na de eerste stop even achterin gaan zitten om uit te rusten. Kevin was mijn co piloot en dat kan tie echt goed, bedankt Kevin. Tom sliep nog steeds. Maickel bij Bou zat er ook fris bij dus de reis ging goed. Net voor Zwitserland heeft Joop het stuur genomen van de bus en verder gereden tot ons verblijf. En Joop kan toch wel een stukske rijden lange benen, zware benen dus dat ging lekker. We hebben een mooi stukje natuurschoon kunnen zien en we gingen de bergen in. Mooie heuvels en veel bochtjes. Het was inmiddels 16.00u geworden en het eindpunt kwam in zicht vlgs de navigatie, alleen nog 1.5 uur rijden. De pas over. De reis ging delizioso.
De Bogertjes hebben gelijk blaas training gehad dus dat zit wel snor voor de toekomst. Sornio kwam in zicht de laatste km en we zijn er. Iets voor 18.00 uur arriveerde we bij ons Hostel “ Seicento” bike Hostel. De eigenaar was een jonge vent die gelukkig goed engels sprak, ons ITALIAANS was nou niet zo goed maar blijven oefenen dus. Twee kamers hadden we gereserveerd, en de indeling werd/was snel geregeld. Tom en Kevin in het stapelbed, was vroeger ook zo heb ik vernomen uit betrouwbare bron. Kevin moest boven dus het trauma van vroeger is weer uitgesproken. Joop en Maickel lagen ook op een kamer maar voldoende ruimte ertussen zodat de broertjes lekker konden praten. Bou lag lekker in een eenpersoonsbed en Edwin in ik sliepen samen. Daar waar we ons op verheugd hadden ging niet door, de bedden werden uit elkaar gezet door de eigenaar jammer hoor. Maar slapen konden we en het zag er allemaal keurig uit. Nadat we de spullen uit de bus en de auto hadden gehaald en de kamers ingericht was het de beurt aan de fietsen om die veilig te parkeren. We hadden een afgesloten ruimte waar we nog konden sleutelen ook. Mooi geregeld.
Auto’s op z’n plaats gezet en werd het tijd voor de inwendige mens te gaan voorzien. De speurders onder ons hadden al een pizzaria gespot en de eigenaar van het hostel had deze ook al getipt als een goed restaurant…… nou restaurant. We liepen naar de pizzaria maar helaas deze was vol geboekt, wat nu ? We werden geadviseerd om naar een ander restaurant te gaan wat drie sterren had. Bou heeft onderweg op zijn beste Italiaans de weg gevraagd en gelukkig was het niet ver meer. Daar aangekomen zagen we dat deze gelukkig open was met voldoende ruimte. Al snel werd er bier besteld en de flessen waren xxl helaas niet alles was koud. De kok werd snel gebeld want we wilde eten. Na twee biertjes konden we aan tafel, de bediening was vrolijk kroop zelfs onder tafel, rede ik weet het niet.De kaart was niet zo uitgebreid maar we hebben wat gegeten wat precies weet ik nog niet het smaakte. De meningen waren hierin niet bij iedereen hetzelfde. Volgens Kevin en Tom kon de kwaliteit niet tippen aan dat van ’t Strandhuys, wat ze aten was een bordje culinaire pasta. Ook op het toetje werd iets opgemerkt, citroensorbet, ook dat zou in het sterren restaurant ’t strandhuys anders smaken. Maar goed we hadden gegeten , daarna nog een drankje bij de plaatselijke pizzaria en toen naar bed. ADDIO. Sommige hebben toch ook nog maar even het flesje van het huis leeggedronken.
Zaterdag, onze eerste fietsdag. We werden vrolijk gewekt door de plaatselijke kerkklok en dat was om 7 uur. ( Kevin kent hiervan de geschiedenis, iets over de boeren die gewekt werden voor naar het land te gaan. Als het niet juist is Kevin graag een aanvulling). Dus we waren op tijd voor het ontbijt, 8.00 uur dus in de cava met veel heerlijkheden. Zelfs 2 soorten taart. De pindakaas en Brinta hadden we zelf meegenomen. Er was voldoende aanwezig, dat was goed geregeld. De spanning was voelbaar want vandaag werd onze eerste rit, de poessie rit. We hadden gepland om naar de Forcola di Livigno te gaan fietsen om erin te komen, 8 km klimmen- 8km vlak en daarna 15 km klimmen. Maar onze vriendelijke gastheer vertelde dat we beter zaterdag de stelvio konden doen omdat zondag een wedstrijd werd gereden, de Grand Fondo. Dus het programma werd veranderd, zaterdag de stelvio en zondag de Livigno. Iedereen mee eens, ja.
Dus om het even duidelijk te maken, dag 1 werd dag 2 en dag 2 werd dag 1.. dag 3 blijft dag 3.
De Stelvio ! de eerste dag de stelvio…. Stoer.
Fietsdag 1, De Stelvio
Joop ging met de wetenschap van de Forcola di Livigno poepen en kwam terug en kreeg te horen dat we de stelvio gingen fietsen, echt opgelucht was hij niet echt, wel dat hij lekker had zitten poepen.
Helaas moesten we wel een stukje rijden om in Bormio te komen. Iedereen had zijn spullen gepakt inclusief fietsen. Deze werden in de auto en de bus geplaatst en konden we vertrekken. Ik was toch ook wel een tikkeltje nerveus, was ook al een aantal keer naar het toilet geweest of zou het toch aan het eten gelegen hebben van dat 3 sterren restaurant.
Eindelijk konden we weg, het was ongeveer 30’ rijden dus dat viel wel mee, maar het werd wat langer, ik was mijn bidons vergeten zullen de zenuwen geweest zijn. Maar gelukkig was ik niet alleen Tom was zijn zadeltasje vergeten. Eindelijk onderweg, Kevin was mijn bijrijder en die was echt goed hoor, wees me de weg en zat lekker de babbelen, Edwin zat de rit door te nemen waar hij aan kon gaan vallen, Tom en Maickel zaten te genieten van de omgeving, zelfs de tunnels vonden ze boeiend.
Aangekomen in Bormio parkeerden we naast de supermarket, altijd makkelijk voor als we terugkomen, bier en chips ! In stilte werden de fietsen in orde gemaakt voor de eerste etappe. Iedereen in Toro kleding een plaatje was het. We waren niet alleen, er waren veel renners aanwezig die zich aan het voorbereiden waren voor de GRAND FONDO. Eerst de stelvio omhoog via Bormio tot enkele km onder de top. Al snel waren de verschillen zichtbaar Tom schoot door naar de Top en Maickel zat in dromenland die per ongeluk ook doorgegaan is naar de top. Goed bezig toppers. Toen we allemaal boven waren zijn we gezamenlijk naar beneden gegaan. Dit ging toch met een heerlijke snelheid. En plots zaten we in Zwitserland en daarna weer terug in Italië.
Het werd langzaam tijd om wat te gaan eten, Spagetti stond er op de kaart. Deze was goed, zelfs Kevin en Tom konden er goed weg mee. DELIZIOSO, Joop, Bou, Edwin, Maickel zaten ook aardig te bunkeren. Goed, het bleek dat we niet de enige Hollanders waren er zat naast ons nog een groepke uit Brabant, wa ze de gij uit Brabant. Uit Vlijmen kwamen die gasten dat is bij Den Bosch. Een groep met een volgauto….sjonge sjonge , maar het weer zag er niet vrolijk uit en het was al half 3. WE LEAVE NO ONE BEHIND, alleen Joop en Edwin dan. Boven zagen we elkaar weer. De volgorde van aankomst was Tom, Maickel, Bou, Kevin, Leo en Joop en Edwin. Het was best pittig kan ik wel zeggen. Heb onderweg nog even boos gedaan tegen een pool die zijn vrachtauto op de berg ging keren.
Goed Edwin en Joop ook boven en het ging goed, het was niet de snelheid maar de lengte die het lasting heeft gemaakt. Het uitzicht was helaas niet best dat was omdat het aardig bewolkt was. De route was mooi, met beter weer nog mooier denk ik. De kleppers waren al even boven en die hebben heerlijk genoten van warme dranken, was wel nodig ook want het was koud hoor. Nadat Joop en Edwin boven waren en even konden rusten en Edwin nog in de winkel geweest was werd er nog een groepsfoto gemaakt. Helaas met regenjas aan jammer maar het was niet anders.
Stelvio 2 kanten, We did it .
Maar als je boven bent moet je toch ook weer naar beneden, en koud dat het was ! Als er een ijsbeer gelopen zou hebben dan was dat niet gek geweest en wij van de El Toro waren daar aan het fietsen. Koude handen man. Iedereen op z’n eigen tempo want we reden tussen de sneeuw en op een nat wegdek. Gelukkig werd het warmer tijdens de afdaling, en de snelheid bleef gepast, bij sommige maar 13 km/u. De snelheidsduivels waren zo beneden en die konden gelijk even winkelen, Bier en chips voor heel de vakantie. Bou was nog even naar de pomp voor wat brandstof. Iedereen was gelukkig veilig beneden en werd er ri Sernio gereden. Hadden om 19.00uur afgesproken bij de pizzeria maar dat ging hem niet worden, dan maar wat later. Gelukkig was het niet verlopen. Snel de fietsen binnen en douchen, al fris en fruitend gingen we naar de pizzeria. Lekker bier en pizza eten. De prijs van een pizza was maar 7,50 euro geen geld dus. We zaten heerlijk aan een grote tafel en het smaakte lekkerrrr. Mag wel ook voor die prijs ! En de stelvio hebben we toch maar eens gedaan. Helaas sprak de serveerster geen woord engels met haar vrolijke toetje, maar Seth bier verstond ze wel. Er stond niet alleen bier op tafel maar de mobiele telefoontjes waaronder die van mij werden tijdens het eten aardig gebruikt. Dat was niet alleen voor het thuisfront te contacten maar de data van de fietsdag werd nagekeken. We missen alleen nog oortjes tijdens het fietsen !!!?? Leuk…..vreemd was dat de hoogtemeters verschillend waren terwijl we toch allemaal hetzelfde gefietst hadden. ( Tom had af en toe een heuveltje extra). Goed nadat we de bierglazen leeg gedronken hadden werd het tijd om af te gaan rekenen.
We moesten wat bier, 5 pizza’s en 2 calzone pizza afrekenen. Bou regelde het geld en hij kwam blij terug hier gaan meer eten want je krijgt geld toe als je een fooi probeert te geven. Dus we gaan de volgende avond weer pizza eten, of Calzone pizza die rijkelijk gevuld was met ansjovis. Na een mooie eerste dag die toch wel wat zwaar was gingen we ons bed in.
Fietsdag 2, Focola di Livigno
Zondag was eigenlijk de Stelvio dag maar omdat de grand fondo werd gereden gingen we de Focola di Livigno rijden. Deze hadden we al met de auto gereden….. puh puh.
Het weer was prima en om 7 uur hoorde we de klokken weer luiden. Na een heerlijk ontbijt klaarmaken voor vertrek. Iedereen goed geslapen de broertjes ook. De rit is niet lang maar toch wel heftig bleek achteraf. 8 km klimmen, 8 km vlak en dan nog eens 15 km klimmen. Voordat we gingen rijden moest er nog wat gesleuteld worden, Joop zijn remblokjes waren iets dunner geworden dus die moesten echt vervangen worden. Onze mecanicien had alles bij dus ook blokjes, 2 setjes zelfs. De prijs van die blokjes waren 9,50 euro maar Kevin had dezelfde gehaald bij Velo voor een vriendenprijsje van 20 euro. Uh ja iets duurder dus maar goed hij had ze bij. Dit werd snel verholpen en we konden gaan, nee toch niet
Tom had ook wat vergeten. Ach kan gebeuren toch, ik had het de eerste dag. Beetje oponthoud maar beter save dan dat je niet meer kan remmen. We gingen met een heerlijk zonnetje op pad, na de eerste klim even hergroeperen daarna weer verder. Het bleef de hele dag zonnig, lekker hoor. Tijdens de klim kwam er een moment, dat ik ( Leo) een Tom Doumolin momentjehad, ik moest poepen , dus van de fiets af, tegen de muur geparkeerd en rap naar binnen. De mensen die daar binnen zaten keken wel even vreemd op, een bezweet iemand terwijl iedereen zat te eten, het toilet in ging en daarna weer naar buiten gaat. Je had die gezichten moeten zien.
Maar nu komt het, Edwin kwam dat restaurant voorbij en zag mijn fiets staan en pakte zijn moment. Ik zag Edwin een km verder rijden en dacht fuck goed bezig. Eerlijk gezegd heb ik geprobeerd hem in te halen maar dat is niet gelukt hij was te ver weg. Maar Edwin reed deze fietsvakantie ijzersterk, allemaal hoor !
Dus Edwin kwam voor Joop en mij binnen. Zo als Edwin zei, een NIEUWE ERVARING. We zijn niet naar de top van de Livigno gegaan omdat de top gesloten was, we konden nog 200m verder klimmen voor een mooi uitzicht maar we hebben het zo gelaten. Zwaar was het toch wel na de stelvio rit. Na wat bananen en sportdrank te hebben genomen weer naar beneden en in Tirano een lunch te pakken. Het dalen ging lekker het was overzichtelijk en het weer was perfect. Joop bleef even bij Edwin en Kevin om ze te coachen, met resultaat Edwin tikte zelfs de 60 km aan, topper !!
In Tirano aangekomen en iedereen beneden was mocht ik een restaurant uitzoeken maar het eerste was net een soort Crusio dus dat werd hem niet. Het tweede restaurant was beter , een beetje oubollig maar wel lekker. De obers werden een beetje overruled omdat er ineens een groep aan kwam die op het terras een hapje wilde eten. Maar ze regelde snel een mooi plekje. Ze hadden van alles in huis, Pizza, / spaghetti / lasagna / steak friet en wiener schnitzel. Het smaakte heerlijk. Nadat er afgerekend was moesten er een paar plassen en bidons vullen. Boudewijn stond te wachten en had ineens veel aandacht van een Franse dame die ook veel aan sport deed, triathlon onder andere. Bou kon gelijk zijn Frans ophalen! Hij spreekt ook alle talen ! We konden eindelijk verder nadat er afscheid was genomen van de franse club moest er nog wat geld gehaald worden en dan nog even 2.5 km klimmen naar ons hostel toe. En het was warm jonge, niet normaal. Lekker hoor !!
Terug in het hostel werden de fietsen weer netjes geparkeerd in de garage en konden we lekker in de tuin gaan zitten. Sommige gingen eerst even douchen en andere even lekker liggen. Edwin was nl zo vertrokken ff tukkie doen. De biertjes werden met smaak gedronken, chips smaakte ook goed. Dit was toch ook wel lekker hoor even zitten en wat chillen. Eind van de middag begon het nog te regenen ook maar dat mocht geen naam hebben. Ik heb nog een rondje rond de kerk gedaan en toen rap naar binnen. ‘s Avonds moest er weer gegeten worden en stapte we weer naar de pizzeria om de hoek. Deze keer waren we niet met lege handen gegaan we hadden een trosje bananen meegenomen. Nou hoor ik jullie denken die zijn gek, maar de vorige dag wilde een bananensplit eten maar hadden ze geen bananen. Dus ik dacht die nemen we gewoon mee, er waren genoeg bananen aanwezig voor het fietsen.
Aangekomen in ons restaurant zagen we een andere serveerster lopen met een wangpiercing. Piercing kan mooi zijn maar het moet wel bij de persoon staan. Op ons beste italiaans werd de serveerster begroet. De toro’s hebben een mening over piercings en tatoeages, dat kan, maar niemand van ons heeft een tattoo enof piercing ! We hebben geen poëzie plaatjes!
Na de warme hap nog een toetje, maar niemand had trek in een ijsje dus de bananen konden weer mee terug, Idee leuk ! Uitvoering minder, het werd koffie. Alleen Maickel had latte besteld ipv latta machiatta dus hij had heerlijke warme melk, prima toch zo voor het slapen. Boudewijn had weer de fooien truck, dus dat gaat prima. Het was weer een mooie dag maar wel zwaar.
In het Hostel aangekomen zochten we weer snel onze bedden op want rusten moesten we. De laatste dag zou de zwaarste worden, dE MORTIROLO 12 km klimmen en de GAVIA 31 km klimmen !
Lekker gaan slapen dus. In de kamer naast ons werd er nog wat gedold met de jeugd maar daar werd het al snel stil. Soms kan het verpletterend zijn met de jeugd.
Fietsdag 3, de MORTIROLO en de GAVIA!
Klokslag 8 uur ontbijt, wat weer overheerlijk was. Fietsen klaar maken en op pad. Ik ben toch altijd wel wat gespannen hoor op zo’n koningsrit ! voordat we gaan heb ik al een aantal keer de wc bezocht, ik niet alleen trouwens. Daar word wat afgescheten voordat we op de fiets zitten. Gelukkig konden we alles op de fiets doen ipv eerst de auto te pakken. Om 9 uur konden we gaan en 6 km fietsen tot aan de voet van de Mortirolo. Het was begonnen de klim, wat staat ons te wachten, alleen weten we dat hij best wel steil is, stukken van 18 %.
Daar gaan we dan ieder voor zich en god voor ons allen !
Al snel waren de snelle mannen uit het zicht en gingen we al stoempend naar boven. Mooi was het zeker en ook steil. Joop en Kevin gingen naar eigen zeggen slingerend naar boven, maar ze gingen wel goed. Joop, Edwin en ik zaten in de achtervolging op Boudewijn, Kevin, Maickel en Tom. Onderweg was het echt genieten van de omgeving, voldoende zon en schaduw, gelukkig maar. Tom was als eerste hebben we vernomen en terwijl Joop, Edwin en ik nog volop aan het klimmen waren hoorde ik een soort van een oer mens brullen. Achteraf bleek dat Boudewijn te zijn ( zie de foto). Toen ik op de top was , was ik blij echt waar en die Gavia komt wel een andere keer.
De mist kwam aardig opzetten, Tom was al naar beneden, Kevin, Bou en Maickel stonden braaf te wachten. Even wachten op Joop en Edwin. In tussen tijd kwamen er nog een paar dames aan fris en fruiting, zo leek het teminste wel. Joop en Edwin kwamen boven en helemaal in eufirische stemming, we gaan de Gavia nog doen kom op gelijk verder anders koelen we af. Nou dat afkoelen was wel zeker want het was begonnen met regenen. Tom was daar al. Mannen wat doen we, besloten werd naar beneden te gaan en wat te gaan eten. Ik moet zeggen het dalen wat moeilijker dan klimmen met die regen. Wat was het koud ee. Maar goed koppie erbij houden en dalen.
Regen regen en nog eens regen in de afdaling. Goed voor het stof. Niet zeuren het is nu helemaal zo. En dat is ook zo. Boven op een bankje was al besloten dat we NIET de gavia gingen bedwingen ! Eerst even wat eten en opdrogen dan weer de Mortirolo omhoog yeah goed plan ! Maar wat ik al zei, Tom was al beneden en kwam weer omhoog en daarna weer omlaag, zonder regenjas. Kevin had wel een regenjas en ik ook toch. Het is allemaal nog te volgen tot nu toe. Beneden stond het gros te schuilen onder een afdakje Kevin en ik waren er bijna. Gelukkig daar stond een trosje El Toro’s onder een afdakje. Besloten werd ( daar wordt veel besloten hoor op zo’n fietsvakantie).
Iedereen was beneden dus rap een restaurantje opzoeken en dat lukte. 7 verzopen fietsers kwamen het restaurant binnen en werden ontvangen door een gezellige serveerster die geen engels sprak. Er waren gelukkig voldoende barkrukken aanwezig om onze natte kleding op te kunnen hangen, en nat waren we. Nadat we bijna uitgekleed waren konden we gaan zitten en werd de bestelling opgenomen. We wilde wel een menuutje bestellen, spaghetti, iets met spaghetti. Eerst drinken bestellen, coca cola geen probleem, koffie ook niet moeilijk, chocolademelk warm werd al lastiger. Thee, met handen en voeten redden we het wel, gebaren moet je eigenlijk zie. Maar het is gelukt, iedereen had wat hij wilde. Wachten op de spaghetti met vlees, meatball en iets van de grill. Het vlees was niet aanwezig in de spaghetti wel saus en het was veel. Waar is het vlees ? Wat bleek, de spaghetti was het voorgerecht en het vlees moest nog komen en we moesten nog omhoog en omlaag. We kwamen hier pas achter toen Boudewijn ging afrekenen, die leuke serveerster keek raar en vertelde dat er nog vlees kwam.
De Spaghetti was het voorgerecht vertelde ze in het mooie italiaans. Mooi taaltje hoor maar wel moeilijk. Zo’n serveerster werd lief aangekeken en we hebben een beetje gesjanst en gedanst voor haar dan kom je een heel eind. No hard feelings, 70 euro voor drinken en eten, kopje toch. En onze kleding was weer wat droger, en buiten ook. Enkele van ons wilde de hele route rijden maar dan moest er wel nog 2 km gedaald worden. Tom, Edwin( ja daar is tie weer in bloedvorm) en Boudewijn gingen naar beneden. De andere 4 hup naar boven. Joop was de haas volgens Bou en Tom, deze twee hebben Joop nog ingehaald maar Edwin net niet.
We hadden afgesproken om gelijk door te gaan naar beneden alleen Joop heeft op Edwin gewacht op de Mortirolo. Iedereen op eigen tempo omlaag en voor sommige ging dat niet heel snel, het was echt steil en de remblokjes werden getest, gelukkig had Kevin blokjes van 20 euro. Wat ik al zei iedereen op eigen tempo omlaag of dat dat nou een stukje lopen is vanwege warme velgen of om foto’s te maken. Iedereen was veilig beneden, ik heb gewacht op Edwin en Joop maar wat bleek, Tom, Bou, Maickel en Kevin stonden 100 meter verderop. De laatste drie hadden weer een fotomomentje en gingen verder en daar stonden de andere toro’s.
We leave no one behind……..mooi toch !!!
Nog 6 km richting het Hostel en het fietsavontuur zat erop zonder lekke banden of andere pech. Aangekomen bij het Hostel werden de fietsen alvast in de auto gezet en vervolgens foto’s gemaakt. Mannen allemaal een dikke sjapoo. Allemaal goed gereden, het was zwaar en mooi. Douchen en een biertje, spullen in de tassen en in de auto zetten, klaar voor de terug reis. Boudewijn had aan de hostelbaas gevraagd of we om 7 uur konden ontbijten en dat kon, top gozer toch. Dat was ook weer geregeld en nu richting de ……. Pizzeria voor de verandering. Het smaakte gewoon goed.
Het bier stond nog net niet klaar maar ze wisten al wat we wilde hebben seth bierra. Pizza’s en Calzona’s werden besteld en het smaakte weer lekker. Tijdens het eten kregen we nog wat les in het italiaans om een voorbeeld te noemen, hoe spreek je TONO uit.
TONO TONO
Tuit je lippen en zeg heel zwoel, TONO probeer het maar eens. Si is ja maar oh zo mooi zoals die italianen dat uitspreken. Na het eten probeerde we weer een toetje, iets met aardbeien maar nada geen aardbeien aanwezig. Maar het eten was goed. Toen Boudewijn af ging rekenen, is het hem eindelijk gelukt om een fooi te geven. En ze waren heel blij. We mochten nog eens terug komen. We mogen wel zeggen dat het hostel een prima verblijf is.
Aangekomen in het hostel , snel de mand in en slapen. Nou slapen , Edwin lag op zijn rug en snurken kan tie, heb een por gegeven en daarna ging het wel. De wekker stond op 6.30 uur dus voor de kerkklokken begonnen met slaan. Ontbijt erin en de auto i
n. Maar we vergaten iets, bijna de fiets van Tom, omdat Maickel de sleutel in de garage had laten liggen en de deur op afstand dicht ging. Lichte paniek maar het probleem was snel opgelost. De fiets van Tom kon toch nog mee. Klaar voor de terugreis !
Terugreis!
In het begin ging het wat haperig, de Tom tom ging via een andere weg dan hoe we gekomen waren. Achteraf gelukkig want het scheelde een pas. Handig voor Kevin en Tom. Op een gegeven moment werden we naar een weg gestuurd waar ze tol vroegen, maar wat was het geval we moesten de autotrein op was toch weer eens wat anders, je maakt wat mee. Het gaat tenslotte om de experience, 15 km door een zwitserse tunnel. Ik moet zeggen dat ik nog wel een rondje wilde maar toch maar niet gedaan, Boudewijn wees in deze de juiste weg.
De terug reis verliep goed, gas erop en naar huis. Aangekomen in Bergen werd Tom als eerste afgezet en werd verwelkomd door zijn lief.
Daarna werd Maickel de bus uitgezet, daarna Edwin, Kevin. Bou en ik brachten ons zelf thuis. Het was weer top gegaan.
Woensdag de bus terug gebracht en ik moet zeggen die bus is prima bevallen !!
De organisatie gaat over naar Kevin en Edwin voor de volgende fiets vakantie !!
Mannen bedankt !
De financiële man , ook bedankt !
Meer foto’s : Klik hier
Leo Bedankt voor de geweldige organisatie
