Het is inmiddels alweer enige tijd terug, maar des te leuker om zo net na de zomervakantie terug te blikken op onze fietsvakantie 2019 die zo een twee maanden geleden heeft plaatsgevonden. Dit jaar lag de organisatie van de vakantie in handen van Edwin en Kevin. Bordevol ideeën werd er toegewerkt naar het hoogtepunt van het jaar en diverse keren werd er door het tweetal vergaderd. Een grote teleurstelling was dan ook dat Edwin een maand voor de fietsvakantie tijdens de eindvergadering mee deelde niet mee te kunnen in verband met zijn rugklachten. Een groot gemis voor de organisatie en voor de groep, maar het was niet anders. In plaats van met zijn achten, gingen we nu met zijn zevenen vollebak in training en toewerken naar de fietsvakantie in de Pyreneeën.
Leo, Joop, Boudewijn, Michel, Tom, Maickel en Kevin waren er helemaal klaar voor. Afgetraind en met goede benen vertrokken ze in het hemelvaartsweekend op 30 mei voor vijf dagen plezier in de Franse Pyreneeën. De avond voor vertrek werd er verzameld bij Boudewijn om de bus met grote aanhanger deze keer, wederom geregeld door Tijger Leo, in te laden. Iedereen mooi op tijd en al een beetje gespannen voor wat komen gaat, maar de bus en de aanhanger was gepakt en iedereen was klaar om te gaan. Eerst nog een paar uurtjes slaap mee pakken om vervolgens ’s ochtends vroeg half 5 te vertrekken richting Luz- Saint- Suaveur, ons basiskamp deze vakantie.
Toen iedereen goed en wel opgehaald was en verzameld was bij Leo konden we meteen vertrekken met Boudewijn achter het stuur. Bijrijder was Joop en in het begin was het nog een levendige rit. Na een paar uur verdween dit echter en begon de vermoeidheid al redelijk toe te slaan. Dit resulteerde in een gezellige achterbank waarbij iedereen lekker met de oogjes dicht zat en er hier en daar wat gesnurk te horen was.
De reis verliep zeer voorspoedig. Toen iedereen goed en wel weer ontwaakt was en het leven weer terugkeerde in de bus, nam Leo het tweede stuk van de route voor zijn rekening. Als een echte buschauffeur en helemaal in zijn hum reed Opaatje over de Franse snelwegen en onder genot van wat leuke muziek was de feeststemming helemaal compleet. Op weg naar het fietsgebied! Op de middelste bank zaten Tom, Maickel en Kevin ondertussen te genieten van de filmpjes op Mike’s telefoon. Ongekend wat daar allemaal voorbij kwam, maar tijdsdodend was het zeker. De chauffeurs van deel 1 namen plaats op de allerachterste bank waar ze languit konden zitten/liggen om weer even een welverdiende rust te pakken.
Tot slot was het de beurt aan Sjel om ons Luz- Saint – Sauveur binnen te rijden. De code voor het huisje was inmiddels toegestuurd en rond een uurtje of 6 arriveerden we dan ook stijf en gesloopt van de lange reis bij ons huisje ‘Toy Chalet’. Een prachtig huisje met veel ruimte. Snel de bus en aanhanger uitladen, fietsen in de garage, bier in de vriezer en zo snel als we kunnen ervoor zorgen dat we een halve liter Veltins open kunnen trekken in de tuin waar we van het zonnetje konden genieten. Ook was snel de dartbaan opgebouwd, zodat er gedart kon worden, bier gedronken kon worden en vooral nog even gerust kon worden. De komende drie dagen stonden zware fietsdagen op het programma en de rust die we nu nog hadden was meer dan welkom.
De buikjes begonnen ondertussen ook al wat te rommelen dus moesten we op zoek naar wat eten. Nu zat er in ons straatje een geweldige zaak, namelijk La Tasca bekend om de Tasca burgers. Gereserveerd was er niet, maar buiten was er nog volop plek voor ons Nederlands groepje en werden we geholpen door Miss Norway, Emilie. Emilie was de enige jongedame die er redelijk uitzag, dus aan aandacht had ze geen gebrek. Wat een charmeurs zijn we toch. Iedereen (behalve Tom) legde een goede bodem met een befaamde Tasca Burger en als toetje werd er ook het nodige besteld. De deux Boufes bestelling voor ijs zorgde voor een ongemakkelijke situatie met Emilie en hilariteit onder de mannen.
Bij terugkomst in het huis werd er nog een biertje of wijntje gedronken, anderen gingen alvast naar bed om goed uitgerust te beginnen aan de eerste fietsdag en Maickel, Boudewijn en Kevin besloten nog een potje te darten. Oftewel een gezellige ongedwongen sfeer die er hing en iedereen leek klaar voor de eerste fietsdag. Ook geen zenuwen te bekennen….we waren er klaar voor!
Half 8 de wekker. Kamerverdeling was perfect te noemen. Door de grote ruimte hadden Tom, Bou, Leo en Sjel een persoonlijke kamer en sliepen Joop, Maickel en Kevin met z’n drietjes in de kamer met de stapelbedden. Iedereen op tijd er uit en Michel was zo lief geweest naar de plaatselijke bakker te lopen om te zorgen voor het ontbijt. Ons Sjel vond het wel een beetje tegenvallen in de bakkerij, aangezien de bediende niet zo vrolijk was en Sjel wel zin had in een gezellig ochtendpraatje bij de bakker.
Terwijl iedereen klaar zat voor het ontbijt en er een paar nog genoten van de douche, konden de mannen in de keuken meteen mee genieten met de douche. Er was namelijk een kleine lekkage, dus alle potten en pannen tevoorschijn en hups, lekkage verholpen op z’n torro’s. Pandjesbaas Maickel dacht er allemaal het zijne van, maar toch iedereen op tijd aan een lekker ontbijt. Goede bodem leggen en luisteren naar de briefing van Boudewijn, die de routes had verzorgd deze vakantie. De eerste fietsdag begonnen we meteen pittig. De Hautacam werd aangedaan, een rit van zo een 70 km met een hele stijle onregelmatige berg op het programma. Iedereen snel naar boven om zichzelf klaar te maken en hups naar de fietsen. De hellende weg voor het huis was meteen een goede opwarmstrook voor iedereen terwijl er hier en daar nog een beetje gesleuteld werd, bleek Joop al een beetje pech te hebben aan zijn fiets. En dat terwijl de dag nog moest beginnen! Enfin, snel gefixt en met z´n allen op weg naar de Hautacam!
De weg richting de Hautacam was vals plat omlaag. Heerlijk inkomen, af en toe bijtrappen en op het gemakje naar de voet van een berg met veel steiltewisselingen. Aanvankelijk stond deze rit voor de tweede dag op het programma, maar aangezien het de minste kilometers had en de minste hoogtemeters, toch besloten dit als opwarmritje te doen. Aan de voet van de Hautacam werd er meteen eigen tempo gereden. Onder een brandende zon reed iedereen voor zichzelf naar boven. Even weer wennen aan het klimmen. Niet een heuveltje of viaduct, maar gelijk 13 kilometer klimmen. Toch anders en je verkijkt jezelf er altijd weer op. Uiteindelijk helemaal op de top was Tom de eerste die kon genieten van het uitzicht, gevolgd door Kevin, Boudewijn, Maickel, Michel, Leo en Joop. Iedereen boven gehaald met luid gejuicht. Wat zaten we renners op te jutten en naar boven te schreeuwen. Snel naar het terras voor een colaatje en de afdaling inzetten terug naar Luz-Saint- Sauveur.
Iedereen veilig beneden, de één wat sneller dan de ander, maar het was al duidelijk na dag 1 in de Pyreneeën dat de wegen goed zijn om te klimmen maar ook om te dalen. Waar we ’s ochtends vals plat omlaag gingen naar de voet van de Hautacam, betekende dat nu uiteraard dat we een beetje omhoog moesten naar het huisje toe. Op de weg naar het huisje reed Tom nog lek, maar dat was geen probleem. Tom blaast gerust zo een acht bar in zijn banden, dus patroontjes had hij niet bij. Gelukkig was Bou aanwezig en kon Tom hierin assisteren. Dankzij dit moment heeft Tom toch maar besloten patroontjes aan te schaffen, waar zo een fietsvakantie wel niet goed voor is.
Aangekomen bij het huisje konden de biertjes weer open. Dag 1 fietsen zit erop en iedereen weet weer waar hij staat. Goed getraind en allemaal zonder problemen boven en beneden gekomen. Terwijl de één wat meer biertjes dronk dan de ander en de een wat eerder een doucheje pakte dan de ander, besloot Leo weer eens over te gaan op een balkonsessie. Iedere Toro herinnert zich namelijk de balkonserenade van don Leo in Briancon, tijdens de fietsvakantie twee jaar terug. Nu was de slaapkamer van Tijgertje uitgerust met wederom een balkon en als een ware koning of prins carnaval stond hij daar en sprak zijn onderdanen toe. ‘Beste Krabben, bladiebladiebla’. Mocht Nilles III stoppen, een nieuwe hoogheid is geboren in Leo.
Na de korte opzwepende toespraak van Leo was het tijd om boodschappen/bier in te slaan. Nu is boodschappen doen met de Toro’s gewoon inladen inladen en inladen. Veel drank, veel lekkere dingen dus volbepakt konden we weer terug lopen naar het huisje. In het huisje werd er nog volop gedart door Maickel en Kevin, besloot de rest van de mannen te ontspannen met een drankje in de zon en gingen we ons langzaam aan klaar maken voor de jacht naar het avondeten.
Bij La Tasca ‘van Emilie zat het vol, dus meteen maar gereserveerd voor de dag erna. Dus wij verder op zoek naar een ander tentje en we besloten bij een bowlingbaan te gaan eten, die we tijdens het boodschappen doen hadden gespot. Weer diverse burgers besteld en ook de een en de ander aten wat lekkere pizza’s. Goede bodems leggen voor het fietsen en het bier is een must tijdens de fietsvakantie. Tijdens het eten werd besloten dat Michel en Tom de organisatie van de fietsvakantie volgend jaar op zich nemen en waarschijnlijk wordt dan de Vogezen aangedaan….ben nu al benieuwd na het zien van de mooie beelden in de tour de France.
Na het eten liepen we op het gemakje weer terug naar het huisje. Hiermee was de eerste dag nog steeds niet ten einde, want Kevin had nog een heus avondprogramma georganiseerd. Geen karaoke, geen bonteavond, nee de mannen werden in drie teams verdeeld voor een echte pubquiz onder leiding van quizmaster Kevin. Joop en Maickel vormden het team ‘de Broertjes’. Boudewijn en Michel vormden de ‘ Real hairy beast and beast of the Motirolo’ en de naam van Leo en Tom ben ik vergeten, maar dat deerde ze er niet van om uiteindelijk na zes rondes de pubquiz te winnen!!!
Na dit avondvullend programma namen een paar nog een biertje, waarna er snel naar bed werd gegaan, omdat fietsdag 2 stond te wachten en dat was een pittige met een ware primeur in de Toro Fietsvakantie, namelijk een tijdrit/vang de haas!!!
Dag 2 gaat de wekker weer net als op dag 1. Maickel heeft zijn wekker op tijd gezet, appt nog wat met Lon en zorgt ervoor dat zijn roomies op tijd uit de veren zijn voor het ontbijt, waarvoor nog dank Maickel. Iedereen op tijd aan het ontbijt die wederom verzorgd werd door onze goed zorgende Sjel. Tijdens het ontbijt nam Boudewijn de dag door. We begonnen de dag met de beklimming van Luz Ardiden, al eens bewandeld door Leo dus geen onbekend terrein. Dit deden we alleen anders dan anders. De organisatie had een leuke twist bedacht, namelijk het spel vang de haas. Wie de haas was….? Joop! Joop werd weggeschoten en 10 minuten daarna mocht Leo weg. Weer aantal minuten daarna Sjel en ga zo maar door. Bedoeling was om Joop te vangen en als het ware een soort van eigen tijdrit te rijden op de Luz Ardiden.
Bou kwam bij Luz Ardiden als eerste boven en bleek ook verreweg de sterkste op deze berg, gezien de strava tijd. Joop was door iedereen gevangen, maar kwam op zijn eigen manier toch maar weer knap boven. Wat een respect voor het klimmen van Joop. Iedereen boven mooi gefotografeerd door liggende Sjel vanuit kikkerperspectief. Nog even een groepsfoto bij het bordje en weer naar beneden dalen. Eenmaal beneden was het ditmaal lang wachten op Tom, heel lang. Hij had voor de tweede keer deze vakantie lek, geen patronen dus kwam met zijn handpompje niet verder dan een aantal bar in zijn banden om de rest van de afdaling te fietsen. Leo en Joop begonnen alvast aan de Col des Trentes, waar de rest wachtte op Tommy. Hij besloot echt even naar het huisje te fietsen om het exacte aantal bar erin te kunnen pompen, waardoor Sjel, Maickel, Bou en Kevin er met z’n vieren vandoor gingen.
In een rap tempo zette zij de achtervolging in op Joop en Leo. Maar hoe hard het ook ging, en het ging echt hard, ze kwamen maar niet in zicht. Maar goed, bij het grotere stijgingspercentage ging Bou solo verder (was bere sterk), bleven Maickel en Sjel aanhaken en liet Kevin lopen. Uiteindelijk werd naar boven vergezeld door Tom en bij de splitsing naar de top van Col des Trentes werd er op elkaar gewacht. Daar aangekomen, ontbraken echter Leo een Joop. Waar waren ze toch??? Nu stond de route in de garmins en was het groepje Bou, SJel, Maickel en Kevin zo lekker bezig dat de afslag gemist was op de route. Hierdoor hebben ze Joop en Leo helemaal niet gezien en hebben de twee oude rotten een geitenpadberg beklommen waar we volgens de verhalen u tegen zeggen. Na wat telefonisch contact besloten alvast een tentje te zoeken voor de lunch en daar te wachten op Leo en Joop.
Bij het tentje was een pittige verzorgde oude dame. Ze zorgde goed voor ons, echt waar. Lekker colaatje, in de schaduw (want wat was het weer warm) en we kregen een heerlijk bordje pasta. Nadat Leo en Joop arriveerden was het feest compleet. Zij besloten echter ook meteen niet mee te gaan naar de top van de Col des Trentes, aangezien ze al een berg hadden beklommen en kapot waren. Kevin besloot ook mee terug te gaan, met een onrustige buik en de rest zou koers zetten richting de top.
Leo, Joop en Kevin daalden alvast af en de rest klom dus verder. Tom zijn pasta cabonara viel echter ook niet helemaal lekker, dus besloot na een paar kilometer ook af te dalen naar het huisje. Bou, Maickel en Sjel waren wel de bikkels die de col des Trentes trotseerde en kwamen wat later dan de rest terug bij het huisje. Allemaal weer met een voldaan gevoel aan het bier, kijkend naar één van de laatste etappes van de giro. Wat hebben sommigen weer afgezien vandaag en wat hebben we weer in prachtige omstandigheden mogen fietsen.
In de avond werd er gegeten bij Emilies La Tasca en werd er zoals gewoon weer een burger besteld. Niet zo lekker als bij het Strandhuys, maar het kwam wel een beetje in de buurt. Sowieso was het eten en personeel van het Strandhuys een gemis deze vakantie. Misschien dat we volgend jaar het strandhuys kunnen inhuren voor de catering tijdens onze fietsvakantie?
Na het eten gingen we naar het cafe voor de champions league finale. Organisator van de trip zag een wandeltocht van 25 minuten niet echt zitten, maar werd compleet overruled door de groep. We gingen naar het tentje van de eigenaar van La Tasca, 25 minuten lopen verder. Eenmaal aangekomen was de eerste helft voorbij, maar zaten we wel klaar voor de tweede helft aan een lekker biertje. Liverpool won uiteindelijk en dat tot grote tevredenheid van ons allen. Er werd teruggelopen naar het huisje, waaar Sjel inmiddels al lang en breed zijn rust lag te nemen voor de laatste fietsdag. Dag 3 was namelijk de Grande Finale en Sjel wilde hoe dan ook uitgerust aan de start verschijnen!
Iedereen weer veilig in bed, nog geen kroelpartijtjes geweest en we waren klaar voor de finale. De zondag was weer het zelfde ritueel als de andere dagen. De wekker ging, Sjel had voor ontbijt gezorgd en iedereen zat wederom op tijd aan tafel waar Bou de briefing deed. Twee maal de Tourmalet stond op het programma. De eerste kant was op papier minder pittig dan de tweede kant, maar uiteindelijk zou er een hoop geklommen worden.
e eerste kant kende het zogenoemde TDF pad. Deze zat echter een beetje verstopt, waardoor niet iedereen hem mee heeft gepakt. Tom fietste in zijn eentje voorop en ik had de mazzel dat Boudewijn en ik (Kevin) samen omhoog konden fietsen. Bou had de route namelijk gemaakt en kon zo makkelijk het paadje inslaan. Dit zorgde ervoor dat we uiteindelijk paralel aan Sjel fietsten, alleen zo een 100 meter hoger. Na veel geschreeuw konden we even zwaaien en door. Maickel deed het wat rustiger aan, was sowieso wat rustig deze vakantie op de fiets….zowaar wat aan het genieten. Bijzonder om te zien, maar de gevoelige kant van Maickel beviel zeker. Leo kwam ook netjes boven en Joop werd weer naar boven geschreeuwd door de mannen op de top. Iedereen boven, Kevin en Tom waren vast gaan dalen en Leo was nog aan het twijfelen. Die twijfelde om naar beneden te gaan, om vervolgens weer te moeten klimmen, maar werd toch overgehaald het te doen. Uiteindelijk geen spijt van gehad, want Leo deed het super.
Na de afdaling werd er gegeten. Een lekkere omelet in de schaduw, want wat was het verschikkelijk warm de laatste fietsdag. Echt momenten gehad dat er werd gedacht of het wel vol te houden was. Na het eitje werd er weer naar boven gefietst. De kant vanuit Saint- Marie was een zware. In het begin liep het lekker bij mezelf en schoot ik weg. Na een km of 5 echter een zeer leeg gevoel in de buik en jawel, hongerklop met nog 12 km te gaan. Iedereen (behalve Joop) stoof me één voor één voorbij en gelukkig was dokter Leo zo vriendelijk een gelletje te geven. Sowieso was Leo goed bezig op de berg, had de klim namelijk een kilometer langer geweest had hij sowieso Maickel gepakt. Of als de auto niet had getoeterd voor aanmoediging, had Maickel ook in de klauwen van Leo gekomen….zo sterk dat ie was.
De snelste van de moeilijkste kant was Bou. Die bleek met zijn andere trainingsopbouw nog sterker dan andere jaren. Tom, Sjel, Maickel, Leo, Kevin en Joop volgden en bovenop werd er bij het restaurant een heerlijk koud colaatje genuttigd. De beklimmingen zaten erop, iedereen tevreden, iedereen moe en iedereen bezweet….want nogmaals, wat was het warm. Er werd door sommigen nog rap afgedaald, door sommigen wat rustiger. Aan het eind van de middag kwam iedereen veilig aan bij het huisje. Hadden we drie fietsdagen in de Pyreneeën erop zitten, meer dan 3000 hoogtemeter achter de kiezen en was iedereen goed aan zijn trekken gekomen. Het belangrijkste nog….iedereen was weer veilig beneden en buiten twee lekke banden van Tom, geen pech gehad onderweg. Heerlijke fietsdagen beleefd.
Bij terugkomst werden weer wat biertjes gedronken en werd er alvast begonnen met de schoonmaak. De oplevering van het huisje was wat onduidelijk en ook een telefoongesprek tussen Bou en de verhuurster bracht geen duidelijkheid. Echter zijn wij netjes en zorgden we er ook voor dat voordat we uit eten gingen bij de pizzaria, alles aan kant was in het huis zodat we dat niet meer hoefden te doen. Bij de Italiaan werd er heerlijk gegeten en teruggekeken op een geslaagde fietsvakantie. We hebben het toch allemaal maar weer gedaan, mooie bergen beklommen en iedereen op zijn eigen niveau weer beter dan andere jaren. Drie dagen afzien in de bergen, en een flinke dosis training als voorbereidend traject zaten er alweer op.
Na het eten werd er vroeg naar bed gegaan, aangezien we de dag erna vroeg zouden vertrekken vanuit Luz-Saint- Sauveur naar Nederland. Op het moment dat we in bed stapten begon het te regenen en onweren, iets wat we de afgelopen dagen nog niet hadden gezien gelukkig. Toen Joop in bed lag, was het traditionele knuffelmomentje met Tom ook nog een feit…het wordt er niet hetero-er op met de jaren maar goed! Iedereen oogjes dicht, de wekker gaat om kwart voor 5.
5 uur in de ochtend stond iedereen weer klaar om te gaan ontbijten. Na het ontbijt werden de laatste spulletjes in de bus geladen en waren we klaar voor vertrek. Joop kroop achter het stuur, maar toen ontstond er paniek. HO HO HO, Dit kan niet!!! zei onze enige echte Leo. In het draaiboek van don Leo stond namelijk dat hij het eerste stuk zou rijden en daar stond hij op. Dus Joop achter het stuur vandaan getrokken en Leo achter het stuur. Ondertussen werd er weer wat geslapen op de achterbank en werd er na een paar 100 kilometer gestopt. Tijdens die stop konden we genieten van een lekkere knokpartij tussen Engelsen die samen op reis waren met de camper, erg gezellig. Na de stop kroop Joop dan alsnog achter het stuur en Sjel bracht ons naar het avondeten. Na een lekkere mac Donalds maaltijd bracht Boudewijn ons uiteindelijk allemaal thuis. Veilig en voldaan terug in Bergen op Zoom. Bedankt chauffeurs voor het rijden en het veilig vervoeren van de Toro’s. Ook dank aan Leo die het busje heeft gehuurd waar we met z’n allen in konden, dat was een gezellige belevenis.
Sowieso bedankt aan alle Toro’s voor de geweldig leuke fietsvakantie, waarbij het fietsen zeker een onderdeel is, maar alles eromheen ook zoveel waard is. We hebben geboft met het weer, hebben super beklimmingen gedaan en iedereen heeft volgens mij genoten van heerlijke fietskilometers. Volgend jaar de Vogezen in met Sjel en Tom. Hopelijk weer met een grotere groep dan dit jaar, want zoals gezegd….de fietsvakantie met de Toro’s is niet alleen het fietsen wat het leuk maakt, alles eromheen maakt het tot een feestvakantie waar je op ieder moment jezelf vermaakt!
xxx
Kevin
