Ga naar de inhoud

Zondag 5 maart: Gravel vs. MTB

Het was zaterdagochtend, 08.26…een ping in de Toro app. Iedere zaterdag zijn we gewend dat er een ‘Morgen 09.00 SH’ uitgaat van ons tijgertje…maar dit was wel erg vroeg en het was ook niet van Leo. ‘Zullen we zondag een mtb/gravel ritje doen?’ was de vraag van Joop…die natuurlijk zijn nieuwe gravelbike wilde testen. Groen licht van CEO Leo en zodoende konden meerdere gravelbikes van stal. Tom vroeg zich wel nog even af of het niet de nieuwjaarsride was die verreden moest worden, maar dat is pas aankomende zondag!

Goed….wie waren er allemaal om 09.00 bij het Strandhuys en wie volgde het voorbeeld van Joop met een gravelbike? Ik kwam tegelijk aan met Bou en daarmee openden wij het bal. Ik op gravelbike…Bou op zijn MTB. Toen we aan kwamen fietsen zagen we Leo en Rob, beiden op de mtb, al warm fietsen over het strand van onze geweldige boulevard! Het viertal verwelkomde vervolgens Tom (gravelbike) en Sebas (mtb).

Daarna kwam Mike aangefietst op zijn gravelbike. De Cannondale met ruim 200 kilometer op de teller mocht voor de vijfde keer van stal…en daar zal het ook bij blijven. Hij stond namelijk te koop en is inmiddels verkocht! De groep werd compleet gemaakt door Joop…die op zijn mooie nieuwe Canyon aan kwam fietsen. ‘Wauw’, klonk het uit de monden van menig Toro.

Zoals elk weekend waren er ook ‘stieren’ die schitterden door afwezigheid. Zo had Lisette een jarige Jort thuis en vierde zijn super sweet 16!!! Nog van harte gefeliciteerd. Onze Sjel was druk in training voor de Kreekkrakloop (aankomende zondag…dus veel succes) en liep in de bossen van Hoogerheide. Edje was druk en was zich hoogstwaarschijnlijk aan het voorbereiden op zijn comeback aankomende zondag!

Iets over 9, we zijn ervandoor met z’n achten! We reden over het strandje…waar Tom meteen met zijn neus op de feiten werd gedrukt. Geen profiel op de gravelbandjes, was een gravelbike vandaag wel de goede keuze? We reden vervolgens naar Hoeve Hildernisse waar uiteraard lekker omhoog gesprint werd. Sebas reed voor het eerst met een hartslag meter en schrok zich een oelepetoet want het sensortje gaf meteen een hartslag van 196 aan…dat wordt leuk!

Vervolgens reden we door het bos bij Mathemburg en besloot Joop meteen wat paden af te snijden. Hierdoor kon onze ritkapitein Leo hem nog maar met moeite terug bij de groep halen…alvorens we richting de Heimolen reden voor de eerste gravelstrookjes. Zoals gezegd zou vandaag een ritje moeten worden voor zowel de gravelbike, als mountainbike.

Na de korte gravel bij de Heimolen schoten we het bos in naar de Heksenkring en het favoriete bankje van Sebas en Kevin. Hier reden we kriskras onder leiding van Leo en was het dus zaak om niemand kwijt te raken. Dit lukte bijna…want met zes man belandden we in het bos bij Lievensberg. Als je hebt opgelet zijn dat er twee te weinig en de vaste uitspraak van Joop dat 10% mag sneuvelen ging hiermee ook niet op. Bellen dus en wachten….want we waren Joop en Rob verloren. Na een kort belletje spraken we af bij de Stay Okay en daar reden we dan ook snel naar toe. Tijdens het wachten stonden Tom en Mike al lucht uit de gravelbandjes te laten lopen, omdat ze veel en veels te hard stonden voor al die stukken bos…

Na de groepering bij Stay Okay schoten we het eerste stukje van zwart op. Echt maar een klein stukje want we gingen na het eerste stukje niet rechts, maar links. Hier reden we langs mijn droomboerderijtje in het bos naar de leuke klimmetjes die eigenlijk verboden zijn. Hier zigzagden we wederom over mooie paadjes die over het algemeen prima te doen waren op beide fietsen. De ondergrond was namelijk redelijk hard!

Na wederom wat zigzaggen groepeerden we wederom met z’n zesjes. Hey….nu waren we de gravelriders Tom en Mike kwijt. Weet je nog dat ze de bandjes leeg hadden laten lopen? Het ventieltje van Mike was niet goed gesloten en dus was de band nu wel erg zacht…pompen dus! Geen reclame eigenlijk voor een fiets die te koop stond, goed dat hij is verkocht! Na hard pompen en een belletje waren we weer compleet en konden we naar het groene lusje! Het begon ondertussen wel een beetje te regenen…

De groene route was ook weer leuk en ging iedereen ook goed af. Het tempo niet te hoog, Sebas zijn hartslag nog steeds wel. Na groen gingen we voor wat lusjes bij de golfbaan en zwaaide Tom af. Hij had nog iets te doen ’s middags en had het in het bos op zijn gravelbike ook weer niet reuze naar zijn zin….omdat de grip heeeeeel minimaal was met zijn bandjes.

Bij de golfbaan werd er even flink op de pedalen getetst en daarna goed uitgehijgd. Rob de diesel was hier een duidelijke aanstichter van. We reden vervolgens via het gele fietspad naar de Wouwse tol, waar we de snelweg overstaken door het tunneltje (wat een ervaring). We reden richting de Kragge om vervolgens goed gemutst naar Halsteren te rijden. Hier was namelijk nog een strookje gravel die op ons wachtte.

Daar aangekomen ging het tempo er weer lekker op, maar lieten we lopen toen Mike een tak in zijn wiel kreeg. Gelukkig geen schade aan zijn fiets…maar de echte power was er wel mee verloren op de gravelstrook. We reden, zoals Sebas mooi zei, over de Spinolaberg naar de Theodorus HAven om vervolgens onszelf te parkeren bij het Strandhuys. Ruim 60 kilometer op de teller, het was mooi geweest. Rob besloot meteen door te gaan naar huis en de biertjes over te slaan…zodat hij later die middag fris en fruitig kon genieten van de F1!

We namen plaats en jaagden de Markies een beetje weg. We bestelden het eerste rondje en hadden het wederom over het leven. In een week kan namelijk veel gebeuren, en er was ook weer veel gebeurd. Mooi en goed om dan de liefde te voelen die in ons clubje zeer zeker aanwezig is! We proostten op het leven en op de leuke rit. Sebas zijn hartslag was inmiddels gezakt naar de 140!

Na het eerste biertje kwam het tweede met een frikandellenemmertje! Lekker hoor…proost en smakelijk! De Strade Bianche en F1 werden volop besproken, evenals de late overwinning van Feyenoord op FC Groningen de avond ervoor. Wouter schoof ook nog even aan…omdat zijn vrienden van de Markies gevlogen waren.

Na het tweede biertje namen we nog een derde, vierde en zelfs vijfde. Leo (geen boodschappen) en Bou (moest nog fit zijn voor visite in de middag) gingen iets eerder naar huis. Ook werd er nog een emmertje frikandellen besteld….wat een gezelligheid. Tijdens de laatste biertjes kwam onze Mike nog met een bijzondere ontboezeming. HIj nam ons mee terug naar het moment dat hij gevraagd werd mee te fietsen met de ETCC. Hij dacht toen een paar keertjes mee te fietsen, voordat hij bij de Markies zou gaan. Hij vond het echter zo puur en gezellig bij ons,,,, dat hij heeeel snel van dat voornemen terugkwam! Gelukkig maar Mike….goed dat ik die uitspraak had genoteerd;)

Tot slot na vele biertjes en frikandellen was het tijd voor de rekening….die was fors, maar was het ook waard. Zoals een gezegde van Maickel luidt: ‘In het pak naar boven, zitten geen zakken’. We trokken richting huis en van de vier overgebleven Toro’s, waren 3 gravelriders! De wedstrijd MTB vs. Gravel is dus gewonnen door de gravelriders!!! We genoten na van de rit, de souvereine overwinning van Max…maar bovenal van weer een gezellige zondag. Het was me weer een genoegen, aankomende zondag gaan we weer nieuwe herinneringen maken in de vorm van de nieuwjaarsride 2023. Aansluitend zal de fietsvakantie vergadering zijn, waar je na weekenden als deze nog meer naar uit gaat kijken. Tot zondag!

X Kevin