Wats allemaal keburt in de aanloop naar de rit van deze week? Nou, volgens eigen zeggen heeft Edje weer dom gedaan…om onder extreme ritten uit te komen. Edje remt graag en vaak en veel maar hij kan het niet zo goed dus valt hij er regelmatig bij. Zo ook nu (Za 19 juni). Helaas mocht hij van dokter Leo ook de volgende week nog niet remmen dus is de bij hem voor vandaag geplande pizzarit verschoven. En dat alleen maar omdat @, om mij geheel onduidelijke redenen, zelf mee wil fietsen. Maar afijn, dan maar een gewoon ritje met de club. Joop heeft het voorstel van Sebas om dan maar de dakterras BBQ rit te doen afgewimpeld omdat we de week erop al de hele dag bij Tom zijn (hierover meer in het volgende verslag) en we ook al F1, TdF en EK voetbal hebben.
Lisette wilde dolgraag in het gat springen dat @ liet vallen en schoof zichzelf naar voren als ritkapitein. We gaan de vorig jaar door Corona gecancelde Speer van Rijsbergen rijden, 115 km. Alom gejuich. Kevin zei dat ritkapitein zijn, kopwerk doen betekent. Prima aldus de ritkapitein maar dan gaan we wel wat langzamer. We vertrekken kwart voor 9! Wie zijn ‘we’ dan? Lisette natuurlijk, en Joop, Maickel, Kevin, Sebas et moi. Leo was er ook even maar sloeg snel weer af om de verjaardag van Corine mee te kunnen vieren. Tommie voelde zich niet lekker en bleef lekker in zijn bedje.
Op pad. Zoals gezegd Lisette op kop. Joop zag zijn kans schoon en geheel tegen zijn gewoonte in ging hij zomaar naast Lisette op kop rijden. Toen het tempo de 30 km/u naderde liet hij zich weer zakken en zag het Toro peloton er weer wat vertrouwder uit. Lisette gaf ook het kopwerk aan de jonge honden in de club en beperkte zich meer tot het geven van aanwijzingen. Ze was tenslotte de enige die wist hoe de route ging en ik moet zeggen….mooie route, bijna niet verkeerd gereden en helemaal geen gravelstroken. Een heel ander gebied is best eens leuk.
Het tempo werd zoals gebruikelijk langzaam maar zeker wat steviger en de vermoeidheidsverschijnselen kwamen bij ongeveer 100 km koers bij een paar Toro’s naar voren. Geen probleem, we zijn er bijna en het Strandhuisbier lonkt. Haast! Weg oversteken bij Fireplace en roepen: “VRIJ (bijna)”!. Noodstopje door Kevin, mij en Lisette die door een vastzittende schoen en enige vermoeidheid omviel en daar een mooie rode knie aan overhield. Niet blij! Gelukkig kreeg ze bij het strandhuys een biertje en een prachtige pleister en was het leed gauw geleden (zie foto).
Maickel had goede voornemens en dat bleek uit het feit dat hij zeker 5’ nee heeft gezegd tegen een tosti frikandel (je kan het hebben Mike). De ooit zo vanzelfsprekende 2 biertjes werden er deze keer 4 en uiteraard was het zeer gezellig. Deze gezelligheid heeft ertoe geleid dat we een soort intakegesprek hebben gehouden met een potentieel vrouwelijk ETCC-lid die nu nog weinig tijd heeft en denkt dat ze het niet bij kan houden maar die vanaf het nieuwe jaar tijd zat heeft zo sterk is dat we ons eerder zorgen moeten maken of we haar bij kunnen houden. Afijn. We zien het wel. Een mooi gespreksonderwerp voor de BBQ bij Frank en Rian op 13 september (ja, ja).
De gezelligheid zorgde er ook voor dat we bijna de start van de Formule 1 misten dus inpakken en wegwezen!
Later bleek nog de eikenprocessierups voor een ritbonus te hebben gezorgd. Bijna iedereen jeuk ☹
Lisette, bedankt voor de mooie rit. Volgende week gravellen, toch??
