Ga naar de inhoud

Zondag 24 juni 2018, KMC vervolg.

Vorige week heeft de ETCC de Koos Moerenhout Classic met veel plezier gereden zoals in het verslag te lezen is. Of dat een vervolg krijgt is altijd maar de vraag. Het trainingseffect is zeker aanwezig dus de benen aan het werk zetten zou niet zoveel moeite moeten kosten. Helaas was er wat minder animo dan zou kunnen. Joop moest stofzuigen, Kevin moest voetbalzaken doen, Sjel ging natuurlijk met de Markies mee en Siebe is nog aan het nadenken of hij Toro wil worden of niet. Tom ging in Limburg fietsen, Rob is weer aan het werk, @ ging niet mee dus die had vast iets met steigers, Constant is de halve van Roosendaal lopen (1u37’40”! Goed gelopen Constant) en Bart ging, zo bleek achteraf, zelf een rondje. Dan blijven er dus maar drie man over. Nee hoor, we gingen met z’n vieren op pad. Zoals elk jaar na de KMC hebben we Lisette overgehaald om mee te fietsen en zij stond dus om 09:00 uur bij het Strandhuys keurig op de Toro’s te wachten.

Ok, wat gaan we doen. Een echt lange snelle rit dan maar niet. Als je iemand uitnodigt moet die het wel een beetje kunnen volgen. Leo had uiteraard een idee en dus mocht hij wederom ritkapitein spelen. Lisette zei dat ze wel alleen verder zou gaan als we te hard zouden rijden maar dat doen we dus niet hè. We leave no one behind! Tenminste niet langer dan heel even. We vertrokken richting Tholen met een noordoostenwind. De teller liep toch al gauw op naar 32 km/u en we moesten opletten om niet harder te gaan. Uiteindelijk liep het tempo toch wel langzaam op, zeker toen de wind na Oud-Vossemeer een beetje van achteren kwam. Na Sint-Maartensdijk ging het richting de Oesterdam, lekker met de wind (schuin) van achteren. 36 was het nieuwe tempo wat Lisette de uitspraak ontlokte: ’ik hoop dat de brug open staat’. Helaas, van afstand zagen we de brug omhoog staan maar die was natuurlijk al lang weer dicht toen wij er waren. We hielden rekening met onze gast maar zaten wel continu tegen haar grens aan. Maar….. we leave no one behind. Tenminste… tot we op het laatste stuk van de Oesterdam werden ingehaald door een groepje met een vrouw erbij. Rustig, rustig….. maar toen kwam deel twee van dezelfde groep met nog meer vrouwen ons inhalen. Ok, even gas dan maar. Met 45-50 km/u de eerste groep achterhalen zodat ze niet zouden denken dat we niet harder kunnen. Haantjes? Hmm een beetje dan. Leo’s plan was om de ronde via de brug bij Bath, Non Plus Ultra en Kraayenberg af te maken met uiteraard de afsluiting bij het Strandhuys.

Zo gezegd, zo gedaan. We eindigden na ongeveer 77 km met een gemiddelde van 32 km/u en Lisette was er gewoon bij. Ok, een beetje moe misschien maar petje af, knap gedaan. Na het eerste Kwaremontje was ze zelfs voldoende hersteld om haar eigen fietsgroepje te laten weten dat ze het groepsgemiddelde naar een hoger niveau heeft getild. Uiteraard volgde een tweede Kwaremont en daar bleef het deze keer bij. Ondanks de vele afzeggingen was het een leuke, geslaagde rit.