(een verlaat verslag)
Rob heeft zich weer aangemeld als lid van de El Toro Cycling Club na een sabbatical van ruim een jaar en zet deze beslissing luister bij door het organiseren van een MTB snertrit die vanuit huize Halter begint en daar ook weer eindigt. Goed idee en dus is iedere Toro die daar de mogelijkheid toe heeft van de partij. Degenen die niet mee kunnen fietsen sluiten bij de snert aan en slechts een enkeling moet volledig verstek laten gaan.
Maar goed, om mee te beginnen, deel 1, het fietsdeel. Hierbij was uiteraard Rob van de partij en verder Maickel, Kevin, Tom, Sjel (ja ja, hij heeft zijn MTB weer eens opgegraven), Sebas en ik. Eigenlijk waren we met 8 man maar Joop had bespaard op het onderhoud van zijn fiets waardoor deze onbruikbaar was voor de geplande pittige rit en Joop dus naar huis ging om zijn racefiets uit de Wahoo te halen en een rondje alleen op pad te gaan. Sebas heeft zijn retro bike rechtgebogen en hij kan dus wel mee. Sjel is tegenwoordig meer aan het hardlopen dan fietsen dus is het extra leuk dat hij nu toch voor de rit van Rob heeft gekozen.
Op pad, Kevin voorop. Hij kent de route want die heeft hij met Rob en Joop deze week al verkend. We begonnen voorbij het Appeltje linksaf, de zwarte route op, het viaduct over, langs de Col du Kragge, naar rechts en zo de zwarte route weer op. Het eerste stuk is goed te doen, het tweede stuk van de zwarte route is behoorlijk aangepast en kent een paar erg lastige beklimmingen. Voordat we daar aan begonnen sloegen we eerst linksaf naar de donkerblauwe route. Bekend, leuk en meestal vrij veel bagger om door te ploeteren. We hebben het wel eens slechter gezien maar ook veel beter. Ok, 2e deel van zwart. Bij het eerste klimmetje van ongeveer twee meter was de groep al uit elkaar. Kevin en Maickel weg, ik slippend uit de pedalen. Achter mij ook weigeringen maar ok, we zien elkaar bij de Berk wel weer. Ik kon weer bij Kevin en Maickel komen en met z’n drieën gingen we in lekker tempo het nieuwe zwart af. Bij de Berk groepeerde de ETCC geleidelijk en met acht man maakten we ons op voor het laatste stuk. Acht? Ja, acht want Joop was er ineens ook. Pogingen om hem mee naar de Col du Kragge te nemen strandden om begrijpelijke redenen en dus gingen we daar met z’n zevenen naar toe. Voor sommigen de eerste keer (Sjel) en voor anderen inmiddels al een gewoonte. Maakt niet uit, het blijft pittig, je moet doseren en niet te beroerd zijn om heel klein te schakelen. Zoals inmiddels bekend is Maickel de ETCC KOCK (King Ofthe Col du Kragge) en hij was dan ook niet te stuiten. De Bogertjes volgden en daarna ik, Sebas, Sjel en Rob. Sjel was onderweg toch even terug gevallen in zijn andere hobby; lopen, vooral naar boven, de steile stukken op. Ik dacht: “dat kan ik best op de macht”, zei Sjel. Helaas, dat werd dus op de ‘macht’ naar boven lopen. En wie zagen we bij het eind van de Kragge? Ja hoor, Joop was er ook weer. Mooi toch zo’n CEO die zelfs als hij niet mee kan geen gelegenheid onbenut laat om morele steun aan de groep te verlenen. Geweldig.
Het meeste en het zwaarste zat er op! Nog even door het bos, slingerend terug naar Rob. Sebas kon niet mee want hij moest nog iets voorbereiden voor de band. Ok, dat ging niet door dus. De Bogertjes en Rob stonden dit niet toe en door hevig op zijn gemoed te werken kregen ze hem toch aan de snert en aan het bier. Onderweg zagen we nog wel leuke klimmetjes maar niet meer zo lang, niet meer zo steil. En toch Sjel…..al kan je wel op de macht boven komen….schakelen! Dat is beter voor de fietser achter je 😉.
Bij huize Halter kwam een stel zeer modderige mannen de poort binnen. Conny stond ons al op te wachten, camera in de hand om een foto te maken en misschien ook wel om te kijken of we een beetje fatsoenlijk de huiskamer in gingen. Dat ging volgens mij prima. Omkleden, afstoffen, sommigen zelfs douchen en we waren klaar voor de snert, en voor het bier waar Rob een mooie voorraad van klaar gezet. Kwaremont, Tripels en voor Maickel Quaduppels. Joop was er inmiddels ook wat het geluidsniveau weer wat omhoog gooide. Fons kwam ook langs en even later sloten ook Lisette en Bart nog aan. Bijna de hele club dus. Alleen Constant niet; vast en zeker schaatsen. En Edwin niet, die zat met Laura in Limburg. En Leotijger niet, die zat met Corine in Limburg. Populair stukje Nederland, dat Limburg. Moeten we ook eens heen. Wonder boven wonder is aan de fietsvakantie weer een deelnemer toegevoegd. Waar eerst Bart zich eenvoudig liet verleiden was het nu de beurt aan Fons. De datum schikt hem en hij gaat gewoon mee. Gezellig!
Het was weer een geslaagd evenement met lekkere snert en lekker bier. Conny en Rob, bedankt namens de club. Na 4 Tripels leek het een goed idee om maar eens op te stappen en met Joop en Maickel was ik net op tijd weg om de gastvrouw en gastheer de tijd te geven het huis klaar te maken voor de visite van drie uur
Fijne kerstdagen alleemaal! (dit zou, als het verslag op tijd was geweest, geen mosterd na de maaltijd zijn)
