Ga naar de inhoud

8 december, de rit van de afvallers!

Zondag 8 december, de tourtocht van de Molenrijders. Hey, de Molenrijders, dat is de club van onze enige echte Fons! Vandaar dat deze rit al enige tijd in de agenda van de Toro’s stond en we ook met een mooie groep klaar stonden voor vertrek richting Wouw. De dag ervoor nog even afgestemd dat het verzamelen werd bij de Stay Okay en dat er inschrijfgeld moest worden meegenomen. Iedereen goed voorbereid aan de start dus afgelopen zondag,,, zou je zeggen!

Om 08.55 stond Kevin als eerste paraat. Corine verzamelde eveneens bij de Stay Okay om te gaan wandelen en manlief Leo moest wederom een ritje aan zich voorbij laten gaan. Er was een Spado loop door het bos en daar moest Leo acte presence geven als looptrainer! Volgende week is Tijgertje er gelukkig wel weer bij. Joop en Boudewijn kwamen vervolgens mooi op tijd aan op het verzamelpunt en toen begon het wachten.

Tijdens het wachten bleek de voorbereiding van Joop niet zo vlekkeloos te zijn geweest als gehoopt. Ondanks dat de wekker toch echt om half 7 gegaan was, hij rustig had genoten van een ontbijtje en lekkere koffie, stond hij zonder bidons en met een kwakkelende spuitende achterband aan de start. Gelukkig heelde de band zichzelf mooi op tijd en heeft hij hier geen last van ondervonden. De bidonkwestie probeerde hij nog op te lossen door bij de Stay Okay te vragen om een ‘verloren’ bidon, maar dit slaagde niet.

Na een paar minuten kwam Tom aan en hij had drie gastrijders bij. Nouja, twee eigenlijk. Sebas was er wederom bij (niet echt een gastrijder meer te noemen) en er waren nog twee jongens van de dweilband bij, Jaimy en Pim. Laatstgenoemde gaf meteen één van de twee bidons aan Joop, waardoor de bevoorrading enigzins klopte. Als laatste kwam Maickel aan bij de Stay Okay, hij had een ommetje in gedachten die iets langer duurde dan hij had gedacht!

Iedereen present, met een groepje van acht vertrekken we richting Wouw. Met een racefiets tempo scheuren we met het opspattende water richting de woonplaats van Edwin! Edje zou misschien ook mee zijn gegaan, maar verkoos de schaats toch boven de mountainbike. Met een gemiddelde van 32 kilometer per uur bereikten we uiteindelijk de inschrijfplek van de tourtocht van de Molenrijders en de eerste klaagzangen begonnen al te klinken. Zo vonden Pim en Jaimy het wel erg hard gaan op de weg en met een dagje drinken in het lijf, ging het allemaal niet vanzelf bij de twee gastrijders.

Ook Sebas kende wat problemen in de vorm van materiaal. Nu is bekend dat Sebas op een retro bike rondtrekt en hier zelf al het materiaal van vervangt en bijstelt. Een krom gebogen binnenblad kon hij echter niet verhelpen, waardoor het onmogelijk was om te schakelen. Toch mee naar de start en inschrijven maar. Sugar Daddy Maickel deed wederom zijn intrede bij enkele bekende leden, waardoor iedereen startgerechtigd was en we konden starten.

Waar we richting Wouw eerst wind mee hadden, was het nu meteen wind tegen en daarmee ook meteen vechten om maar niet op de eerste positie te komen. Wegsturen a la Max Verstappen en uiteindelijk achter Tom en Bou aan richting de blubber. Bij de eerste blubberstrook ontstonden de verschillen en uiteindelijk bovenop de eerste berg (nabij de Kragge) werd de eerste balans op gemaakt. Sebas was richting huis gereden, zijn fiets wilde helaas niet meewerken waardoor het onmogelijk werd het parcours te rijden. Pim (zonder klikschoenen maar wel met klikpedalen) had moeite met deze combinatie en de rest reed eigenlijk zoals anders.

Een groot stuk door het Lievensbergbos, waarna we bij de splitsing kwamen. Gingen we voor de 32 kilometer of 47 kilometer. Jaimy en Pim zagen de 32 kilometer wel zitten en Joop en Kevin sloten zich hierbij aan, We Leave No One Behind. Maickel, Tom en Bou besloten een extra lus te doen en gingen voor de 47 kilomter.

Waar de 32 kilometer richting de zwarte route trok, ging de 47 kilometer dieper het Lievensberg bos in. Allebei mooie paden, maar dus in twee verschillende groepen. Jaimy en Pim besloten vijf minuten na de splitsing er de brei aan te geven en lieten Joop en Kevin alleen achter op de 32 km route. Dit deed erg denken aan het liedje met de pietjes. Waar we begonnen met acht fietsertjes, waren er inmiddels nog maar vijf over. Hierdoor besloten Joop en Kevin de extra lus van de Col de Kragge toch maar mee te pakken, om vervolgens bij het rustpunt op het eiland bij de Berk aan te komen. Hier was het koud en nat. Wachtend op het drietal werden er al wat plannen gesmeed om richting het Strandhuys te koersen.

Op het moment dat Joop en Kevin een berichtje wilden sturen dat ze ervandoor gingen, zagen ze Bou aan komen met Tom en Mike in zijn wiel. He, daar ging het plannetje om lekker warm naar het Strandhuys te gaan. Gelukkig werd het drietal overgehaald en besloten we de tocht niet helemaal af te maken, maar lekker richting het Strandhuys te fietsen. Ondertussen nog een verwoede poging om Leo te zien bij de Spadocross, maar helaas konden we hem niet vinden. De Spadocross zag er wel wederom goed georganiseerd uit!

Met verschillende stukjes bos en een zeurende Maickel reden we met z’n vijfjes richting de plaat. Maickel had het steeds over halve tourtocht rijders, maar vergat even dat hij zelf de Col de Kragge had overgeslagen en dus helemaal geen recht van spreken had…;)

Bij het Strandhuys aangekomen hoefden we van Charlene geen vuilniszakken over de stoelen te leggen en konden we gelukkig aan ons geliefde tafeltje plaats nemen. We keken terug op een geslaagde tocht, waarbij de echte bikkels uiteindelijk overbleven! Met drie rondjes en een frikadellenemmertje werd er weer het nodige besproken. Wat vooral al echt begint te leven is de fietsvakantie van 2020. Hoewel het nog ver weg is, heeft iedereen er al enorm veel zin in!

Aankomende vrijdag gaan we weer traditioneel het jaar afsluiten middels een etentje! De afsluitende jaarvergadering wordt dit jaar georganiseerd door Leo en Lisette. We zijn al erg nieuwsgierig naar de invulling van deze toch altijd feestelijke terugblik op het afgelopen fietsjaar! Tot vrijdag en anders tot zondag!