Ga naar de inhoud

2e Fietsvakantie ETCC, Mont Ventoux

Vanwege het grote succes van 1e ETCC fietsvakantie in 2015, naar Alpe d’Huez, volgt in 2016 deel 2, van 3 t/m 7 juni. We zijn van plan hier een terugkerend fenomeen van te maken, steeds naar een iets ander gebied maar altijd met een aansprekende, bekende, bucket list berg als centraal punt. Dit jaar is gekozen voor Mont Ventoux, de kale berg. Tijdens de voorbereiding zijn de meest verschrikkelijke verhalen besproken en filmpjes met sneeuw en mistral geweld gedeeld. Maak je borst maar nat, het kan er flink spoken en soms is de klim vanaf de ‘Tour’kant zelfs niet mogelijk. We zien wel. De voorbereiding heeft een drietal rondjes opgeleverd met op dag 2 een bezoek aan de top vanaf Sault, de lichtste klim en op de laatste dag de bekroning, de beklimming vanaf Bedoin. De afdaling gaat dan naar Malaucene zodat we drie kanten gezien hebben maar slechts twee beklommen, reden om nog eens terug te gaan. We zijn dit jaar met acht man, drie meer dan vorig jaar en we hebben dus een extra auto nodig. Gelukkig heb ik net mijn Toyota Aygo ingeruild voor een diesel Renault Kangoo en we gaan dus met de Volvo van Leo en de Kangoo’s van @ en mij op pad. Past prima. Leo reed met Sjel, Maickel en Bart, Edwin met Joop en 4 fietsen en Ik met Rob en ook 4 fietsen.

De heenreis, 3 juni 2016.
Om 0500 staat iedereen behalve Bart bij Joop voor de deur. Bart had de taxi niet besteld en die was dus ook niet gekomen. Maakt niet uit. Joop zette zijn fiets bij @ in de auto en toen konden we Bart bij Dian afhalen. Om half 6 was alles en iedereen ingeladen en we konden vertrekken. We spreken af om bij elkaar te blijven en ongeveer 120 km/u aan te houden zodat de Kangoo’s de Volvo kunnen volgen. Meestal ging dat best goed. Leo moest een paar keer wachten en omdat zowel Leo als @ waren vergeten om een automatische detectie voor de Franse tolwegen achter hun ruit te plakken moesten Rob en ik meestal na de tolpoorten rustig de kop voor enige tijd overnemen tot de rest weer bij was. Is ook wel eens geinig. De reis ging zeer voorspoedig, in alle auto’s was voldoende eten en drinken aanwezig en vooral bij onze Kangoo was de koffie goed verzorgd, door Rob, daar is hij goed in en dat bleek de rest van de vakantie ook steeds. Lekker Rob, Thanks! De eerste helft was het weer slecht maar hoe dichter we bij de bestemming kwamen, hoe zonniger en warmer het werd. We zijn een keer of drie gestopt voor brandstof, rijderswissels, pinkeln en ff bijpraten en toch hebben we de ongeveer 1100 km in ongeveer 12 uur gedaan.

Om ongeveer 1730 uur kwamen we dus aan bij camping Les Verguettes in Villes sur Auzon waar we helemaal achteraan de camping 2 mobile homes hadden geboekt. Na betaling van het restant van de rekening en 300 euro borg contant, die nog even bijeen gesprokkeld moest worden, togen we naar onze verblijfplaats voor de komende 4 nachten. Niet iedereen had hetzelfde beeld over hoe een 4 sterren camping eruit zou moeten zien maar eigenlijk was het prima. Beide huisjes hadden 2 kleine 1-persoonsbedjes op een klein kamertje en een klein 1,5- á 2-persoonsbed op ook een klein kamertje. Eerst maar eens indelen. Sommigen wilden graag zonder partner in bed en sommigen waren graag een tijdelijk paartje. In de eerste caravan lagen Joop en Maickel gescheiden in bed en waren Rob en Sjel een hecht paartje. Het andere paar IMG_1268werd door Leo en @ gevormd en dus sliepen Bart en ik op de aparte bedjes. De douches waren prima en de keuken eigenlijk ook wel. Het weer was prima en de verwachtingen ook dus we zaten en aten toch alleen maar buiten. De buitentafels en buitenstoelen werden bij elkaar gezet en eigenlijk was iedereen wel hongerig en dorstig. Boodschappen dus! Met zijn allen op Pad naar Bedoin en daar het hoogstnoodzakelijke inslaan: bier dus, veul bier en wijn en eten voor de volgende avond en beleg en nog wat handige dingetjes. Koelkast gevuld en toen werd het tijd om wat te eten en te drinken. Dat beviel goed, dat geeft vertrouwen voor de komende dagen. Tijd voor een echte maaltijd. Het restaurantje vlak bij de camping zag er goed uit en dus gingen we daar zitten, vlees, vis en bier nuttigen. Prima. Bij de caravans dronken we daarna nog een stevig paar Kronenburgs en Leffes Blond en gingen we toch redelijk op tijd naar bed. De dag was tenslotte best lang geweest.

Fietsdag 1, 4 juni 2016, Col de Murs en Col de Notre Dame des Abeilles.
Op papier een rustige infietsdag. Na al het gepraat over beklimmingen en tactieken van degenen zich zorgen maakten om hun klimcapaciteiten maakte ik me een beetje zorgen of het niet te licht zou zijn. Nou, we zien wel, eerst maar eens ontbijten. Rob had veel koffie gezet en 20 eieren geklutst en gebakken en daarbij ook nog spek. De broodjes werden bij de receptie gehaald en die smaakten uitstekend. Een goed ontbijt is belangrijk als je langdurige inspanningen gaat leveren. Na het afwassen en opruimen en voorbereiden van fiets en mens konden we om even over half tien van start. Garmins instellen en hopen dat de routes een beetje kloppen. Dat bleek mee te vallen. De afslagbegeiding deed het niet altijd lekker maar we kwamen er wel uit. Het eerste stuk was glooiend naar beneden dus dat is lekker inkomen. Uiteraard volgt daarna een stuk glooiend omhoog dat op een geven moment wat steiler werd; waren we toch zomaar bezig om de Col de Murs te beklimmen. Ongeveer 10 km met een stijgingspercentage van 4,4% gemiddeld. We weten nog van vorig jaar dat je je daar flink in kan vergissen maar gelukkig zaten hier geen steile daalstukken met even steile klimmetjes in. Lekker inkomen en een mooie omgeving. Ik reed met Maickel voorop en wij waren dus ook als eerste boven, in groepje van 1 of 2 volgde de rest en de staart werd gevormd door Bart en Rob. Bart mocht van Rob niet harder dan praattempo en Rob moest dat ook steeds testen. Bart had boven dus meer last van zijn oren dan van zijn benen maar de kop was eraf. IMG_1218Fotomomentje en dan de afdaling naar Joucas. Hier pakte Rob zijn kapiteinsfunctie goed op want de andere Garmins zaten voorin en dus wisten de laatsten niet hoe de afdaling ging bij de splitsingen. Dankzij Rob dus iedereen weer bij elkaar! Ok, even drinken, kletsen en dan op pad naar de Col de Notre Dame des Abeilles. 7,6 km en 3,8% gemiddeld. Dat lijkt eenvoudiger dan de vorige klim maar er staat in de beschrijving dat er een stuk van 500 m van 17% bij zit. Nou, ja even doorbijten dan maar. Voordat we aan die klim kunnen beginnen moeten we van Joucas naar Monieux, een stuk van 24, volgens @ vlakke kilometers. Nee @, hier is niets vlak, hoogstens wat minder steil. Nou, dat viel hier ook wel tegen zodat mijn zorgen over een te gemakkelijke dag al ruim voor de laatste klim voorbij waren. Rob, Joop en ik hebben hier zelfs al een klein stukje, half verhard en 16% genomen terwijl de rest een minder steil omweggetje nam. Dan uiteindelijk de laatste klim; een klein aanloopje en dan…..lekke band, van mij, mooie timing 🙁 . Bandje verwisseld en verder, oh nee. Nee hoor, de meesten vinden dat een berg in 1 keer genomen moet worden dus we togen, op Bart en Rob na, weer naar beneden en begonnen opnieuw. Zo, dat valt tegen, is dat 17%? De benen lopen vol en we zijn er nog lang niet. 500 meter? Amehoela…of gaan we zo langzaam? Voorbij de bocht lijkt het alleen nog maar steiler te worden en ik ga dit niet redden zo, shit, ik stap af. Even later volgt Sjel en de voor ons rijdende Maickel redt het ook niet. Achter ons lukt het ook niemand zonder te wandelen, of toch? Ja, al slingerend sleept Rob zich naar boven. Hijgend als een stoomtrein komt hij ons lopers langzaam voorbij. We moedigen hem aan. Klasse, de CEO geeft het voorbeeld en is de enige die niet is afgestapt. Hmmm, dat moeten we vast nog een tijd horen. Overigens zal later op Strava blijken dat die 17% gemiddeld over 500 meter, een heel stuk van 23% bevat. Er stond bij de voet van die klim een local al bedenkelijk te kijken toen wij naar boven gingen. Ik denk dat hij wél wist hoe steil het was!

Eenmaal op adem doen we de rest van de klim die heel goed te doen is en snel voorbij is. Naar beneden dan maar want op de top is niets te zien en te doen. Joop, Sjel en Rob zijn snel weg en Leo duikt er achter aan. Maickel en ik volgen maar kunnen ondanks voluit bijtrappen de kop niet meer inhalen. Zoals gewoon zou blijken wordt de achterhoede gevormd door @ en Bart die hun remmen vaak testen en dus tijd hebben om de omgeving goed in zich op te nemen. In dit geval nuttig want de afdaling van nu is de eerste klim van morgen. Eenmaal benden in Villes sur Auzon wachtten we tot we weer bij elkaar waren bij een fonteintje dat we maar probeerden leeg te drinken. Dat we later zagen dat erop vermeld stond dat het water niet voor consumptie bedoeld is, mag de pret niet drukken. We zullen de bacteriën straks wel om zeep helpen. De laatste kilometer naar de Camping, nog een laatste steil stuk naar onze caravans en snel aan het bier. Dat hebben we wel verdiend.

Prachtige dag, mooi weer en mIMG_1243ooie wegen, veel klimmetjes, meer en steiler dan verwacht. Ook nog wat leermomentjes! Op wegen met zijwegen moet de groep bij elkaar blijven want niet iedereen heeft navigatie. Aanhaken en wachten op elkaar dus want anders is er altijd iemand de boel bij elkaar aan het zoeken. We spreken af dat we vanaf nu gaan communiceren. Dat lees je immers ook in allerlei bedrijfsvoeringshandboeken. Communiceer en je problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon, haha. Het bier smaakt goed, heel goed en zorgt er, met de chips en stokbrood met kaas voor dat we ons weer mens beginnen te voelen na een pittige dag. Rob maakt zich nog zorgen om de plaatjes onder onze schoenen omdat we zoveel hebben gelopen. Okay, die hadden we verwacht 🙂 . @ is inmiddels de keuken ingedoken om voor 8 man Pilaf te maken. We zijn benieuwd. Ondertussen komen de tongen los, niet in de laatste plaats die van Rob en iedereen moet uitgebreid horen hoe zijn eerste nacht met Sjel is gegaan. Hoofdmoot was het ontluchten van onze CEO, iets wat hij aan tafel continu voordeed. Hilariteit alom, vooral bij Rob en Sjel dus ik denk zomaar dat die twee samen in één bed een uitstekende keus is. De Pilaf is heerlijk. Bedankt @! Het bier en daarna de wijn ook. De vakantie is fantastisch begonnen. Een mooie mix tussen inspanning en ontspanning. Dat we nog een klein wandelingetje na het eten hebben gemaakt vertel ik maar niet, dat is meer iets voor gezinsvakanties.  Nog een paar afzakkertjes en dan snurken, op naar dag 2.

Fietsdag2, 5 juni 2016, Col de Notre Dame des Abeilles en Mont Ventoux (via Sault)
Vandaag gaan we voor het eerst de Ventoux op, weliswaar via de minder steile kant via Sault, maar toch….de laatste 6 km, het kale stuk, zijn dezelfde kilometers als via Bedoin en het blijft de Ventoux. Maar eerst uiteraard ontbijten. Bart haalt brood bij de receptie, Rob zet koffie en kookt eieren, de tafel wordt gedekt en de fietsen worden vastIMG_1096 een beetjIMG_1193e geprepareerd. Het ontbijt is weer lekker en de verslagen van de nachtelijke escapades zijn weer niet van de lucht, vooral uit die ene kamer. Nadat alles is opgegeten en opgeruimd gaan we even na half tien op pad. Eerst een rondje warmrijden voordat we gaan klimmen. Dit gaat meteen mis maar gelukkig weet radarman Leo ons via een mooi warmrijdrondje terug in Villes sur Auzon te brengen vanwaar we de Col de Notre Dame des Abeilles aanvallen. Prima, iedereen in zijn eigen tempo tot ik weer lek reed. Maickel en Sjel stopten en we vervingen maar weer de binnenband. Wel raar, er zit helemaal niets in de buitenband en er lijkt een scheurtje vlak bij het ventiel te zitten. Afijn, iedereen was ons inmiddels ruim voorbij en we zetten aan om de groep in te halen. Na een kilometer of 4, met Joop vlak voor ons ging het weer mis, net zo onbegrijpelijk. Nu het reservebandje van Sjel gekregen en maar hopen dat deze wel heel blijft. Het geeft weinig vertrouwen. Als laatsten waren Sjel, Maickel en ik boven maar dat mag de pret niet drukken. Afdalen naar Sault dan maar om daar wat te gaan drinken. Het is tenslotte vakantie. Na een colaatje op een terras gaan we op zoek naar het begin van de klim naar de top van de Mont Ventoux, een paar kilometer verderop. De klim van de dag. Spannend! Het is duidelijk dat dit niet voor niets de lichtste kant is. Er zitten wel pittige stukken van 8 á 9% in maar die worden afgewisseld door stukken van minder dan 4%. Het mooie weer is trouwens wel om de berg heen gegaan, oftewel, de berg zit in de wolken en we hebben onderweg zelfs behoorlijk wat regen.IMG_1190 Het laatste stuk, na de parkeerplaats is inderdaad steiler, vaak 9% en de beentjes zijn al niet zo fris meer. Pittig dus maar de top is in zicht. Als ik boven kom staat snelle Sjelal te wachten. Niet te kloppen dit weekend! De rest druppelt binnen en we zijn allemaal blij dat we er zijn. Onderweg zijn er in de samenwerking wat dingetjes niet helemaal optimaal gegaan en Rob heeft de les vaIMG_1312n gisteren goed opgeslagen. Communiceren! Hij communiceert wat af dus iedereen weet al snel hoe zijn klim is verlopen. Prima! Nu de afdaling naar Bedoin en dan snel naar het bier. Mooie afdaling en hier zijn door sommigen snelheden van bijna 80 km/u gehaald. Sommige anderen hebben remtesten gedaan maar iedereen is veilig in Bedoin aangekomen en daar gaat het om. Beneden scheen gelukkig ook de zon weer; het was boven best koud. Nog 10 km licht klimmen en dalen, deels over een net met nieuwe steentjes bedekte weg, terug naar de camping. Alles goed, niemand lek gelukkig en het bier smaakt extra goed, evenals de chips en stokbroden met kaasjes. Het spraakwater zorgde uiteraard weer voor voldoende communicatie. Zowel over de rit van vandaag als over de tactieken voor morgen en uiteraard over de prachtige foto’s die naar het thuisfront zijn verstuurd. De stemming zat er snel weer in. Rob ging vandaag koken, een lekkere pasta. Bier, wijn en pasta in het zonnetje op je eigen terras na een dag fietsen is super! Na het eten weer een wandelingetje (ja, ja) en dan nog naborrelen tot iedereen het zat was en zijn bed opzocht, dromen van de grote klim van morgen…

Fietsdag 3, 6 juni 2016, de Mont Ventoux vanuit Bedoin
Yes, de laatste fietsdag, de grote dag, de Mont Ventoux vanuit Bedoin, de Tourklim en volgens velen de zwaarste kant, hoewel de klim vanuit Malaucene op papier net zo zwaar is. Bart gaat naar de bakker in het dorp voor broodjes maar die is dicht. Gelukkig biedt de supermarkt uitkomst en we kunnen weer van een prima verzorgd ontbijt genieten. Er worden plannen gemaakt en gedeeld. Rob speelt al vanaf het begin met de gedachte om na de afdaling naar Malaucene, rechtsomkeert te maken en ook de Ventoux vanaf die kant te beklimmen. Sjel weet te melden dat hij dat al vanaf huis van plan was. Joop laat zich meeslepen maar hij wisselt wel vaker van tactiek gedurende de dag. De rest is terughoudend. We zien wel. Eerst maar eens naar boven.

IMG_1349Het weer lijkt goed, geen wolkje aan de lucht en ook de verwachting laat al dagen alleen maar zon zien. Geen regenjas nodig dus. We gaan over dezelfde weg naar Bedoin als we gisteren zijn teruggekomen naar de startstreep. Sjel begint in rustig warming-up tempo maar houdt dit tempo vast als de weg omhoog loopt en de groep valt al meteen uit elkaar. Niemand wil blijkbaar zijn kruit verschieten voor de grote beklimming is begonnen. In Bedoin moeten we een stuk lopen omdaIMG_1320t er markt is zodat we uitgerust bij de startstreep aankomen.Fotootjes maken bij het 0 km bord en op pad. Allemaal tegelijk vertrekken en rustig beginnen is het plan van onze CEO. Jammer maar helaas! De tactiek van Joop gaat uit van een kopstart en hij is ruim voor de rest al op pad. Als we uiteindelijk allemaal vertrekken geeft Sjel meteen gas en ik ga ook in mijn eigen tempo weg. Om de beurt halen we Joop in die niet voor niets een kopstart nam. Hij zag de bui al hangen en wilde eigenlijk niet als laatste boven zijn. Had hij toch nog eerder moeten vertrekken ;-( . De zon had inmiddels op de berg plaats gemaakt voor wolken en de top was niet meer te zien. Jammer, het is vast weer koud boven. Onderweg is een beetje schaduw wel lekker want het was erg pittig. Het bos met stukken van 12% zorgden ervoor dat je het als fietser niet koud kreeg en ook het laatste stuk, na de parkeerplaats, het kale stuk dus, was met bijna lege beenspiertjes zwaar genoeg. Sjel was als eerste boven en toen ik 4’ later bij hem kwam was het eerste dat hij zei: “ik ga vandaag niet nog een keer omhoog”. Plan gewijzigd, ook Sjel vond het gelukkig zwaar. Een voor een kwam de El Toro Cycling Club boven. Gehaald! Iedereen trots en moe en langzaam maar zeker ook koud. Tijd voor de afdaling naar Malaucene. Deze ging zoals we inmiddels gewend waren, in gezwinde en voor sommigen wat minder gezwinde spoed. CEO Rob wilde graag laten zien dat zijn afdaalfiets bij hogere snelheden een soort extra raketaandrijving krijgt en hij meldde zich vooraan, haalde Joop en mij in en gedrieën vlogen we naar Malaucene. BenedenIMG_1317 was het eerste dat we zagen een restaurant met een groot terras in de zon dus we knepen direct in de remmen, parkeerden de fietsen en wachtten aan een tafeltje in de zon tot we voltallig waren. Ha, zo word je weer mens. Eerst een rondje cola, dan een Pizza, dan een biertje. Lekker! De eerste geluiden om toch maar naar boven te fietsen vanaf Malaucene staken de kop weer op maar het verstand won. Het zou toch al tegen vier uur worden voor we terug op de camping waren en via de top van de berg gaan zou gauw 3 uur extra betekenen. Iedereen fietste daarom van Maulaucene via Bedoin terug naar de camping. De oorspronkelijke route via eIMG_1322en paar kleine topjes werd ook overboord gegooid maar dat maakte niet uit. Het stuk van Malaucene naar Bedoin was toch nog uitdagend genoeg en ook een erg mooie route.

Bij de camping werd het restant aan drank opgeduikeld en grotendeels opgedronken. De auto’s werden van beladen met de fietsen en de meeste bagage en we konden terugkijken op een heel geslaagde fietsdag. Dit was de finale en dat was niemand echt tegengevallen ook al had een Edkeling het idee dat ie niet snel genoeg boven was. We gingen uit eten bij hetzelfde restaurant als waar we zijn begonnen. Lekker aan de halve liters bier en een mooie grote Hamburger met friet (en Sjel tonijn), terugkijken op en napraten over een mooie fietsvakantie. Ideeën over een locatie voor volgend jaar zitten al in het hoofd van Rob maar daar hebben we nog een jaar de tijd voor. Uiteraard moesten we na het eten weer wandelen en dat deden we dan ook, door het enerverende Villes sur Auzon. Na het soldaat maken van de laatste restjes wijn bij onze huisjes gingen we op tijd snurken. Morgen vroeg op!

Terugreis, 7 juni 2016.IMG_1256
Om kwart over zes wakker en rustig ontbijten. Rob had weer voor een heel weeshuis koffie gezet zodat ook alle thermosflessen gevuld konden worden en Bart had bij de bakker extra stokbroden voor onderweg meegenomen. Alles opgeruimd, de auto’s gepakt en de inspectie doorstaan konden we om acht uur naar beneden om bij de receptie de borg op te halen. Het zat er op. We gaan terug. De terugweg ging voorspoedig. In de buurt van Brussel was het gigantisch noodweer en dat gaf wat vertraging maar eigenlijk viel ook dat nog wel mee. Om een uur of half acht waren alle fietsen en mensen terug op de plek waar ze hoorden. Perfecte fietsvakantie met veel lol en zonder materiële of persoonlijke ongelukken. Volgend jaar weer!