Ook dit jaar waren we weer van de partij tijdens de Koos Moerenhout Classic. Om 9 uur hadden we afgesproken bij het clubhuis, en zo vertrokken Joop, Boudewijn, Maickel, Bart, Leo en Michel iets na negenen richting steenbergen. We hadden met Fons om 9:30 afgesproken bij de start van de KMC 2016. En warempel hij stond er, verder was het niet al te druk en konden sommige van ons nog rustig inschrijven, een ander moest zijn start bandje ophalen en een stempelkaart. Iedereen klaar voor de start, pang !
Vorig jaar was ook een groot succes alleen waren we toen in de na evaluatie tot de conclusie gekomen dat het, vooral in het begin, iets te hard ging. Daarom hadden we ons dit jaar voorgenomen om het rustig aan te doen. Ook het aantal biertjes in Steenbergen zouden we perken tot een stuk of 2, dit in verband met de aankomende fietsvakantie. Tevens was er zeer slecht weer voorspeld en dus was het zaak om snel terug in Bergen te geraken. We vertrokken dan ook met een rustig gangetje richting de start in steenbergen. Het weer was op dat moment zeer redelijk dus iedereen in kort tenue en in clubkleuren. Alleen Maickel had een raar kleurtje in het gezicht, grijs half afgestorven. Hij was zeer laat thuis gekomen van een een avondje stappen en nu weer op de fiets.
Pang, en dat was de start! Rustig hobbelen we door Steenbergen richting het buitengebied op naar de eerste stop. Het weer was goed, wind aanwezig en de stemming zeer goed. Kop over kop, toch een beetje versnellen, zo fietsten we tegen de wind in. Michel had nog slaap en zat rustig achterin het peloton. Onze andere motor, Boudewijn, had er zin in en zat vaak voorin. De rest volgde en deed om de beurt wat kopwerk. Snelheid liep toch wat op richting de 32-34 KM/H, iedereen kon volgen dus geen probleem. Alles verliep rustig richting de Banaan en dan rechtsaf langs de dijk richting Ouwe Tongen. Een groep met “snelle jongens” haalde ons in, Michel riep; “aansluiten”. En zo gingen we van 32 naar 40km/h waarbij het bijna gelijk fout ging. Een kleine S in de weg zorgde ervoor dat de “snelle jongens” bijna van de dijk afreden. De voorste fietser van deze groep reed zelfs zonder helm, voor ons een NO GO! De groep brak in twee en dat kon niet de bedoeling zijn dus we lieten ze maar gaan. Op naar Ouwe Tongen voor de eerste stop!
Aangekomen bij de eerste stop viel ons op dat het rustig was, waren wij echt laat vertrokken of waren er veel fietsers thuisgebleven door het voorspelde slechte weer, we zullen het nooit weten. Alles was weer zeer goed verzorgd en we konden na een hapje en een drankje onze rit hervatten. Op naar stop 2, deze was vlak voor de Oesterdam.
Michel begon langzaam een klein beetje wakker te worden en begon zich steeds meer met de rit te bemoeien. Iemand anders die opviel was onze Bart. Ondanks dat het tempo vrij hoog laag kon hij zeer goed volgen. Hij heeft afgelopen weken een zeer grote stap gemaakt en is inmiddels een echte Toro, wind in de neus en gaan! Vlak voor stop 2 zaten we achter een zeer grote groep en dan is het altijd van, blijven we erachter of er voorbij? Het harmonica effect was zo groot dat lekker fietsen er niet bij was, dan er maar voorbij! Aangekomen bij stop 2 zaten we inmiddels vol in de drukte en besloten we om maar gelijk door te fietsen!
De geest van de Oesterdam, wat is het toch met deze dam? Door velen vervloekt, geliefd, gehaat en een strava punt! Daar gaan we weer, iedereen op het lint en gas op die lolly! Velen sluiten aan bij de El Toro Cycling Club want het gas gaat vol open. Maar dan moeten we ingrijpen, aan het einde van de Oesterdam staat een ambulance. Wat er aan de hand is weten we niet maar zoals Laura altijd tegen Edwin zegt; Je hebt thuis ook iets moois om voor te leven! Dus gas eraf en in gepaste draf richting het einde van de dam. Op naar stop 3, deze is vlak voor de kinderkoppen afdaling bij de Rijzendeweg.
Stop 3 was ook weer goed geregeld en deze keer zelfs 2 dames op de grond waarbij je je kuiten kon laten masseren. Joop stond gelijk in positie en probeerde 1 van de dames over te halen om mee op fietsvakantie te gaan als verzorgster. Jammer ze had geen tijd, we kregen wel allemaal een sample! Op naar de finish te Steenbergen.
Michel was inmiddels helemaal waker en had nog goeie goesting. Op een gegeven moment werden we ingehaald door een fietsploeg met blauwe truitjes, die hadden de cursus in een groep rijden nog niet helemaal voltooid. Wij sloten aan en toen begon het gedonder, dit werd niet gewaardeerd. Het tempo ging omhoog naar 38km/h en medeweggebruikers werden genegeerd, het was koers. Zij kregen zelfs ruzie binnen de groep maar het mocht niet baten, wij lieten ze lopen. In de verte zagen we dat ze een aantal maal een afslag miste en daarom haalde we zeer weer in. Wat doen we, er voorbij of erachter? Bij Leo kwam er inmiddels stoom uit de oren en hij was er klaar mee. Joop probeerde Leo te kalmeren en dit had een positieve uitwerking, snel er voorbij en niet meer achteromkijken. Michel was inmiddels meer dan wakker, wat een kracht beest is het toch, wind vol op kop en hij zet de teller op 36km/h. We hadden nog ruim 20km te gaan en we haalde vele groepen in die vervolgens aansloten.
Een echte Toro gaat harder fietsen bij wind op kop, neusvleugels vol open en laat maar komen die zuurstof. De man van de dag is onze Michel, inmiddels 10km tegen de wind aan het beuken met achter hem Joop en Boudewijn. Joop heeft inmiddels dezelfde kleur als Maickel bij het vertrek en denkt maar aan 1 ding, volgen dat wiel. Boudewijn heeft nog goeie hoop en kruipt heel langzaam naar voren om wat kopwerk te doen. Hij redt het net tot de trappers van Michel zijn fiets en moet dan weer snel naar achter. Het tempo ligt zo hoog en de wind nog steeds vol op kop. Joop geeft nog even aan Michel door dat er 60 man achter hem zitten waardoor hij nog meer gaat vliegen….. EL TORO STYLE …… Het laatste viaduct, Joop gaat ervoor staan om de gehele meute naar boven te sleuren maar eenmaal boven komt de rest er vol overheen. Michel neemt zijn positie weer in en breng iedereen naar steenbergen.
De after party. Twee 2 bier en dan terug naar Bergen dat was het idee! Ook van dit voornemen kwam helemaal niets terecht. De zon was volop aanwezig en het bier smaakte heerlijk. We hadden een mooie zitplaats gevonden en de fietsen stonden veilig op slot.
Maar toen was het tijd voor een echt biertje, een lekker glaasje Kwaremont! Kwaremont bier is gebrouwen voor kopmannen, een bier met ambitie en past perfect bij ons El Toro gevoel. Wat er daarna allemaal gebeurde is een lang verhaal, snel op de foto met Koos en van Jack ( Kwaremont ) kregen we een rondje !
Het was weer een groot succes, Koos Moerenhout bedankt en tot volgend jaar!
