Ga naar de inhoud

27-09-2020 Afsluitende rit zomerseizoen

Met de hittegolven van afgelopen zomer nog fris in het geheugen zou je nog niet meteen aan knetterende haardvuurtjes, dekentjes, mountainbiken en schaatsen denken, maar het zit er toch echt weer aan te komen. Voor deze zondag stond er echter nog een mooie ETCC-rit gepland. Ik mocht de route gaan verzinnen en was er zaterdagavond maar eens voor gaan zitten. Het moest een rit van minimaal 88,2 km zijn, genoeg voor mijn wekelijkse km’s, lang genoeg om de restverschijnselen van een gezellige zaterdagavond te verwerken voor Maickel en Sebas, Bart moest een nieuw hoofdstuk van zijn cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ kunnen afvinken, en ik dacht dat het leuk was om lekker door het bos te rijden om de overgang naar het mountainbiken wat gemakkelijker te maken, of gewoon omdat het zo mooi is, zo lekker ruikt, zo goed past bij de tijd van het jaar.

Zondagmorgen verzamelden Joop, Leo, Kevin, Boudewijn, Sebas, Maickel, Bart, Edwin, Rob en ik zoals vertrouwd bij het Strandhuys. Kas herinnerde zich om 8.55 uur dat zijn fiets niet in orde is en Tom zou na een mountainbikedate aansluiten op het terras. Met zijn tienen gingen we op pad. Het is altijd fijn dat de route goed in de Garmin staat, ik had hem voor de zekerheid nog even doorgestuurd naar Leo en Boudewijn… we reden maar een paar keer verkeerd… Dat mocht de pret niet drukken, Met Sebas en Kevin lekker keuvelend voorop,  reden we via Huybergen naar Putte, om vervolgens de altijd mooie Verbindingsweg over de Kalmthoutse Heide te fietsen. Zo lekker met zijn allen onderweg… “hmmm voorlopig voor mij wel weer de laatste keer. Even geen klusupdates van Joop, geen ‘koekoek en boks’ van Leo…”

Lekke band van Edwin, nee, niet zijn net vervangen nieuwe zwarte buitenband, die andere witte retroband liet hem in de steek. Gelukkig was Ed zijn fiets in perfect gepoetste staat, dus met pikzwarte handen vervolgde hij de rit. Op naar Wildert, via Nieuwmoer terug naar Nederlands grondgebied. Daar reden we letterlijk het bos in. Prachtig paadje, slingerdeslang naar Rucphen. Rob was echt helemaal blij met de route, zelfs voor hem zijn er nog onbefietste paadjes in de omgeving. Gelukkig voor Bart waren we inmiddels al over de helft, tijd om terug huiswaarts te keren. Sebas was er ook wel klaar mee, had alweer dorst.

Onder Roosendaal door via Nispen, windje in de rug… Rob zag een finale wel zitten, hij kwam eens polshoogte nemen hoe het laatste stukje van de route zou gaan. Samen met Maickel zette hij nog eens extra aan, klaar om iedereen eraf te rijden. Helaas voor hen we gingen links, dus vol in de remmen en bijsturen, klaar was de finale. Met zijn tienen het laatste stukje. Daar was het tijd voor het volgende onderdeel van Bart zijn cursus: de CEO vond zijn tenue uit de toon vallen… Even slikken en weer door Bart. Gelukkig was het Strandhuys niet ver meer. Het eerste rondje was van Edwin, die was jarig geweest. Proosten en alles was weer goed… denk ik. 

Maickel had een goede smoes om vroeg naar de bank thuis te kunnen, Rob volgde zijn voorbeeld, de rest keek de start van Max op een schermpje op het terras. Na ongeveer twee biertjes keerden we huiswaarts, Tom hebben we helaas gemist.

Mannen bedankt voor weer een lekker zomerseizoen fietsen, tijdritten solo, duo, trio en met zijn allen, endurance-rides, klimclassic, gravelverhalen! Blijf gezond deze winter, train lekker door, drink met mate, geniet van elkaar. Tot gauw een keer op de schaatsbaan in Breda!

Dikke knuffel,

Lisette