Ga naar de inhoud

Op zoek naar het beloofde land

Zondag 16 januari, 07:51 uur, de eerste goedemorgen verscheen in de app. Kevin beet de spits af gevold door Bou en nog net voor 8 uur checkte ik ook in met een mogguh. Alles leek er op te wijzen dat het een zondag volgens het boekje ging worden. Tot dat ene moment dan. Om 08:04 uur ontvingen wij het tragische bericht dat de heup van Anja (van Joop) op slot is geschoten tijdens het klussen. En wat wil het lot nu, ze kunnen de sleutel nog even niet vinden. Joop zal het mtb’en deze ochtend even moeten verruilen voor een zorgende functie thuis. Leo en Maickel melden zich later, licht aangeslagen van het tragische nieuws, maar gelukkig met goede zin nog aan.

Met 5 man sterk vertrokken we bij het Strandhuys. Even snel langs Bogers senior om iets af te geven en daarna snel het bos in. De eerste kilometers waren wat twijfelachtig qua route. Kevin en ik wisten al precies waar we naar toe wilde, alleen hoe komen we daar nu ook alweer? Het beloofde land was namelijk vorige week al gepland, maar helaas redden we dat toen niet qua tijd. Het beloofde land is namelijk De Meiduinen. Kevin en ik zijn er 2 weken geleden geweest en dat vonden we wel een heel leuk stukje bos om aan de fietsvrienden te laten zien.

Na een klein lusje achter vliegbasis woensdrecht reden we door de kuil over een stukje cross parcous voor de Hoogerheide cross van komende zondag. Door het stukje drassige polder waar het altijd weer de vraag is of je de overkant haalt zonder een nat voetje te halen. Door Calfen, over een leuk stuk blauwe route reden we verder richting het beloofde land. Met een klein beetje hulp van route boek Leo Leo reden we richting de Putseweg. Daar konden Kevin en ik de route weer overnemen en reden we zo de Meiduinen op. Het magische gevoel wat nog in ons achterhoofd zat viel iets wat tegen, maar desondanks was het een leuk stukje bos.

Leo Leo nam ons vervolgens mee richting de rode route en begeleide ons na een rap rondje weer verder terug richting Bergen. Een flinke spijker in Maickels band gooide nog bijna roet in het eten, maar gelukkig deed de antilek zijn werk. Het bos werd verlaten op ter plaatse van Boslust. Het toeval wil dat daar een afhaal loket geopend was waar we nog een lekker biertje konden bestellen. Een lekkere Westmalle dubbel, trippel en later een Trippel d’Anvers zorgde voor de nodige hydratatie.

Groeten,

Sebas