Zondagochtend, wakker worden door het getik op het raam. Nee het is niet Eise die met zijn voet tegen het raam schopt. Het is regen! Oei…
Dat is jammer. Want vandaag gaan we bier drinken bij Joop. Ik was mezelf er niet helemaal van bewust wat precies de aanleiding was. Nieuwe keuken? Nieuwe gravelbike? Haarimplantaten? Allemaal foute gedachtes. Joop is jarig geweest dus het was zijn BDAY RIDE!
Nou, dat gaf motivatie om mijn bed uit te komen. Torro tenue laten we in de kast liggen. Vandaag is het weer voor de Gabba, overschoentjes en handschoenen. Mede door de regen en de lege DI2 batterij werd de Gravelbike van stal gehaald en binnen drie pedaalslagen stond ik op de Kaai. Het was na een veel te lange tijd een fijn weerzien met de Torro’s.
Aan de start stonden de volgende gladiatoren; Leo, Joop, Kevin, Lisette, Bou, Mike, Rob, Sjelleke en onze kleine sprintbom Sebassie. Na een mooie, verregende, groepsfoto sprongen we op onze carbonnen rossen. Klaar voor een dagje regenwater happen.
We reden in een rechte streep richting Ossendrecht en het was nat, natter, natst. Gelukkig was daar Sjel, die het geen drol uitmaakt wat voor weer het is. Lullen doet ‘ie toch wel. Dus de eerste kilometers vlogen voorbij. Na Ossendrecht reden we naar Zandvliet en opeens piepten alle Wahoo’s en Garmin’s. We zaten fout, maar hoe kan dat nou?! Nou, Joop had een leuke route via Komoot gevonden/gemaakt. Hij was volgens mij vergeten de gravelbike stand uit te zetten, want het was tijd voor GRAVEL!
Superblij. Maar ik was de enige. Allemaal leuk en aardig, die strakke looks van (internet) aero bikes maar echt allround zijn ze niet. Maargoed, na 15minuten te hebben gewachten kwamen ook de aero bolides van de gravelstrook af en konden we weer koers zetten richting België. Lekker slingerdeslang en mocht je jezelf afvragen of het in de tussentijd alweer droog was, NEE.
We knalden door Belgische dorpen, luisterend naar de namen Kapellen, Schoten, Sint Job in ’t Goor en Wuustwezel. Hier hebben we zo ongeveer alle verkeersregels die bestaan aan onze laars gelapt. Laten we het erop houden dat rode stoplichten werkten als een rode lap op een stier.
Na een kleine drie uur kwamen we eindelijk weer op bekend terrein. Via het Turfpad werd koers gezet richting de Wouwse Tol, waar we nog even een soort van finale reden. Sjelleke in het wiel van Sebas. Sjel liet lopen, gaatje ontstond. Alle Torro’s eraf en Sebas reed ervandoor. Meesterwerkje.
Goed, we waren in Bergen. Sebas en ik kozen ervoor om snel nog even te douchen, droge kleding aan te doen en richting Joop te gaan. Daar troffen we alle Torro’s (op Mike na) in droge kledij, aan de herstelfrikandel en triples en/of blondjes.
Er werd gedanst, gelachen, gekletst, gehost en gezopen. De muziek werd steeds fouter en harder. Van Snollebollekes tot good old ACDC. Ouderwetse afterparty Torro style. Joop en Anja, nogmaals dank voor de gastvrijheid en goede zorgen. Torro’s, bedankt voor de rit. Het was genieten!
Groet, Tom (en Kas vanuit Zweden)
