Tja dat kan je soms eens hebben, totaal geen inspiratie… ik ontweek Leo al zoveel mogelijk de hele ochtend, maar nee er was geen ontkomen aan en als onze CEO je zo lief vraagt of je het verslag wil schrijven, tja dan krijg je een inspiratieloos verslag… of toch niet, we gaan het meemaken.
Het is nog 18 dagen voor de fietsvakantie, langzaamaan trekt ieder zijn plan om de optimale vorm te bereiken, Sebas zoekt het in Italië, Maickel maakt hoogtemeters in Spanje, Kevin gaat morgen met Tom gebroederlijk gravelen, Bou doet een tour de Leende. Er bleef een klein clubje over: Joop, Edwin, Leo, Kas, Tom (voor de helft) en Lisette. Leo had een mooi trainingsrondje bedacht (met 2 keer rijzende weg, drie keer de Bathse brug, 4 keer de zonk bij Hoogerheide, etc.) Leo heeft namelijk de afgelopen weken goed getraind op de VAM-berg en gunde ons ook een goeie training, of wilde hij laten zien hoe goed ie is?? Helaas, echt heel jammer, kwam er van dat plannetje niets terecht, Tom wilde namelijk door ons weggebracht worden naar Wolphaartsdijk. Daar moest hij iets gaan doen, maar ik weet niet meer wat. Via de schapendijk, die nog steeds vol stront ligt, echt heel vies eigenlijk, reden we achter Leo (we reden de hele dag achter Leo) en Tom naar het Zeeuwse. Lekker keuvelen, mooi vaartje, gewoon echt op z’n zondags, gezellig. De route is bekend, we reden lekker door naar Yerseke, alwaar ik op kop kwam te zitten, heel vreemd, want ik probeer altijd zoveel mogelijk weg te duiken… Nou ja dan maar vaart proberen te maken. Er kwam een hele groep mannen in het groen voorbij gezoefd en met een beetje extra aanzetten had ik weer een wiel te pakken, mooi. Of nee toch niet, ze sloegen bij de haven af naar rechts, wij gingen naar links. Yerseke uit, op naar Wemeldinge, door Wemeldinge, Wemeldinge uit, over de dijk, er ontstond zoiets als een waaier en één nadeel van in het laatst wiel zitten is dat het fietspad soms te smal is, ik waaierde eraf. Een eeuwigheidje later werd dit pas opgemerkt, toen werd pas duidelijk dat iemand anders het laatste wiel had ingepikt. Gelukkig reed Tom even later lek en konden Edwin en ik even rustig een banaantje nuttigen.
Daarna reden we weer mooi gegroepeerd richting Wolphaartsdijk. We boksten Tom gedag en reden door achter Leo aan, zigzag door Goes. En zigzag was het, heel knap dat we toch weer ergens uitkwamen waar we bordjes Bergen op Zoom zagen. Het was nog wel een eindje, een kilometer of 35. Beetje rekenen, ja de 100 moest wel weer mogelijk zijn.
Leo dirigeerde ons netjes richting Strandhuys, her en der bungelde soms iemand aan het elastiek, moest er bij Edwin nog een gelletje in, maar het lukte gewoon om gezamenlijk bij ons vaste tafeltje op ons vaste terras te geraken. Daar wachtte ons nog een aangename verrassing: Kevin, in vakantiestand, nam net plaats. Hij was pas om 9.00 uur wakker geworden, had een rondje gerend met Joyce en voor de vorm daarna nog een rondje gefietst, om toch maar samen een biertje te kunnen drinken. We hebben al even gebrainstormd over het avondprogramma van de fietsvakantie. Het belooft gezellig te worden. Eerst nog even op vakantie, voor het eerst met de racefiets op de trekhaak 😉
Bonne vacances!!
Lisette
P.S. voor wie een fietsgedicht of meer inspiratie wil, zie bijvoorbeeld de volgende link: https://www.koffervolgedichten.nl/fietsgedichten-over-klassiekers-en-renners-en-de-fiets/
