Na een berg met leeswerk van de kersverse ritverslagen, stonden zes Toro’s te trappelen om een rondje te gaan trappen. Na een aantal weken voorstellen was het dan nu eindelijk zo ver, een rondje Oude Tonge. Waar er eerst nog twijfel was of dat rondje wel onder de 100km gereden kon worden, gaf een Strava file van een eerder rondje uitsluitsel +-85km. Lisette, Leo, Maickel, Kevin, Boudewijn en ik vertrokken richting Tholen.
Windje mee op de heenweg en tegen op de terugweg, dat was de verwachting tijdens de eerste meters. Toen er via het havengebied richting halsteren gereden werd, ontstond er toch enige twijfel. Achja, we zijn met 6 sterke Toro’s en gaan daar echt wel aan uit komen. Over het eiland Tholen waaide we richting de Phillipsdam. Daar werd een mooi tempo gereden door Leo en Kevin. Waar de Philipsdam wat afbuigt en de wind meer op kop kwam te staan kregen Maickel en ik de kop. Natuurlijk probeerde wij het tempo hoog te houden, maar daar, ergens in de verte wacht de brug nog. Aan het begin van de brug zette ik nog een klein tandje bij, maar merkte dat het niet van harte ging. Uit het wiel kwamen Kevin en Bou met een mooie versnelling tot boven op de brug. In de afdaling kwamen we weer allemaal bij elkaar en vervolgde we onze weg richting Oude Tonge.
Nu komen we niet zo heel vaak in Oude Tonge en was het daarom nog even onwennig aan het begin. Boudewijn miste net de afslag en nam bijna alle toro’s mee de stoep op voor een rij woonhuizen. Na nog een mooi stukje Goeree Overflakkee draaide we terug over het Volkerak richting Bergen. Er werd goed gebrommerd op kop van de groep waardoor we met een schoon gemiddelde van +-33km/u thuis kwamen. Ik had Kevin beloofd dat we onder de 90km zouden blijven. Net geluk, gerekend vanaf het standhuys.
Ja, en toen was het tijd voor een Kwaremontje. Zes maal dubbel en dwars verdient. Lisette twijfelde nog even of ze uberhaupt wel op kop gereden had, maar gelukkig wist Bou zich nog een stukje te herinneren.
En dan die titel van het verslag nog. Diepgaande gesprekken werden er gevoerd over het menselijk gedrag in moeilijke situaties. Gelukkig kon Lisette ons gerust stellen met de wijze les “De meeste mensen deugen” komend uit een boek wat ze aan het lezen is. Maickel twijfelde nog enigsinds aan deze stelling maar alé hij mag het boek lenen als Lisette hem uit heeft. Leo maakte aanstalte om te vertrekken maar wilde Maickel nog een kleine verkoeling aanbieden vanuit zijn bidon. Dit werd luidkeels door Lisette aangemoedigd, en jahoor Leo is de flauwste niet en zorgde voor wat spetters verkoeling over Maikel zijn hoofd. Nu weten we allemaal dat Leo dit nooit uit zichzelf zou doen, en daarom vond Maikel dat de aanmoedigster moest boeten. Een iets wat volle bidon werd van tafel gepakt en een stukje leeg geknepen in de richting van Lisette. Maickel is alleen nooit zo van de halve maatregelen, en de paar spetters werden dan al snel een half bidonnetje.
De legendarische woorden volgede, DE MEESTE MENSEN DEUGEN, MAAR MAICKEL IS EEN KL**TZ*K.
Gelukkig mag Maickel het boek lenen van Lisette, wie weet wordt hij dan ooit nog een “vegan bakfiets 0 op de meter” typje.
Salut,
Sebas
