Zo dat was lang geleden, een zondag fietsen en zeker weten dat er geen regen zou vallen. Mooi! Ook fijn dat het mooie weer aanbreekt als je op vakantie gaat. Dit was het geval voor Leo. Hoewel er ook andere opties waren konden we de vraag van Leo niet weerstaan om hem richting Renesse te vergezellen. Om 9.00 uur stonden we dan ook met 7 Toro’s klaar om een rondje Zeelandbrug te gaan rijden, heerlijk toch! Boudewijn, Maickel, Joop, Kevin, Sjel en ik zouden Leo tot Zierikzee uit de wind houden.
Nou ben ik niet van het snelle vertrekken, iedereen was al voorbij de Schelp voordat ik in gang geschoten was. Om vervolgens geheel buiten adem nog voor de bioscoop plotseling in de remmen te moeten, bandencontrole er lag glas op het fietspad. Ik had niks gezien, misschien een signaaltje dat ik wat serieuzer had kunnen nemen, maar ach.
Vrolijk verder met een fantastisch tempo, richting Nieuw-Vossemeer en vervolgens op naar de Philipsdam. Ik reed in het wiel van Sjel en pats, lek reed ie. En dat met nieuwe banden hmm. Gelukkig had Sjel vorige week nog geoefend in het vervangen van zijn band, dus na een paar minuutjes konden we door, maar eerst nog even met de windmolens op de foto.
Het fietspad naar Bruinisse aan de andere kant van de dijk was vorige keer goed bevallen en met een verkoelend briesje in de rug leek er geen vuiltje aan de lucht.
Na Bruinisse werd het tempo nog wat opgevoerd en uit betrouwbare bron vernamen we dat er daarginder achter de dijk een bruine potvis was gespot! De route kwam helaas niet dicht genoeg langs om het te kunnen checken, dus we namen het voor waar aan en met de kilometerteller ruim achter in de 30 reden we door richting de Zeelandbrug. Leo kon geen afscheid nemen en besloot mee over de brug te gaan en dan toch echt in z’n eentje terug over de brug verder te fietsen. Na innig afscheid en heftig zwaaien gingen we met zessen verder.
Geen koffiestop dit keer, gewoon lekker door… ahum… Kevin had de functie van tomtom overgenomen en besloot de verharde wegen te vermijden. We gingen gewoon over een grindpad! Nou ja gewoon… het was een prachtig gezicht, ik besloot fotowaardig en had meteen inspiratie voor dit verslag. Iedereen had z’n fiets al afgestoft toen ik aangehobbeld kwam… “Maximaal genoten” zeg maar.
We vervolgden richting Goes, iedereen nog fris en fruitig, behalve ik. Ik had de hele rit al weinig lucht, maar nu ging langzaamaan het lichtje uit. Ik had het warm en koud, kreeg af en toe kippenvel en had helemaal geen zin meer. Probeerde nog voorzichtig of Maickel niet ook wilde zwemmen, maar nee dat was geen optie. Oh voorin de groep lekke band, gelukkig weer een paar minuten om te bekomen. Of nee toch niet, Joop heeft tegenwoordig van die banden die zichzelf weer plakken, we konden gewoon door. Even later moest er toch wat lucht bij en stopten we toch. Ik was weer niet scherp en stond nog lekker te drinken, toen iedereen al was vertrokken richting de brug over het Kanaal door Zuid-Beveland. Boudewijn liet zich afzakken en besloot dat ik niet als laatste boven zou komen. Even later miste ik ook nog bijna een bochtje (nou doe ik dat wel vaker, haha) en ik bedacht dat het tijd was om de groep niet langer op te houden. Maar meeste stemmen gelden, ik was de enige die dat dacht.
Er is daarna echt fantastisch teamwerk verricht om met z’n zessen in een gemiddelde van boven de 30 km/uur op het terras van het Strandhuys te geraken, alwaar softijsjes, echte cola, tosti’s en de nodige biertjes wonderen verrichtten. Wessel kwam zijn nieuwe tattoo nog even laten zien, gezellig hoor. Hoewel het goed toeven was op het terras, wat is het toch leuk om iedereen in zomers tenue, of zonder tenue voorbij te zien gaan, lonkte Max in de F1. Allemaal vlug naar huis om vervolgens bij een oersaaie race in te dommelen op de bank.
Bedankt iedereen voor de goede zorgen, jullie waren weer TOP!
Lisette
