Door : Joop
6 juni – Dag 1 De heenreis
Na een kort nachtje slapen ging plotseling de wekker af, of was het een droom? Het juiste antwoord op deze vraag zal nooit komen maar dat ik om 4:50 rechtop in mijn bedje stond klopt wel. We hadden om 5 uur afgesproken en waarschijnlijk ben ik weer door mijn alarm heen geslapen. Op bovengenoemde tijd keek ik even op mijn telefoon en zag dat ik nog 10minuten had voordat Boudewijn, Michel, Edwin en Leo bij mij op de stoep zouden staan. Daar ging mijn plannetje, rustig wakker worden, lekker ontbijten en uitgebreid douchen. Een goed begin is het halve werk!
Nog snel even een bakje koffie en hup de auto in, Leo voorop en de brandweer er achteraan ( rode Kango Ed). Het navigatie systeem van Ed gaf een reistijd aan van 16 uur voor een afstand van 960km. Dit kon volgens mij niet helemaal kloppen maar na een kort overleg met Ed werd het me helemaal duidelijk. De maximale snelheid stond ingesteld op 80km/h, dit is de snelheid waarmee normaliter de stijgerprins zijn steigers mee bezorgd. Vandaag was geen normale dag, Leo een echte snelwegtijger ging voor de 140km/h en zorgde ervoor dat we +/- 10 uur later aan de voet van de Alpe D’Heuz stonden. De reis verliep prima op een klein probleempje na, het linker raam van de Kangoo was defect, dit is toch lastig bij tol poortjes! Tevens was er aan het einde van de rit een lichte paniek want ik was mijn creditcard kwijt, gelukkig werd deze snel terug gevonden….
Camping RCN Belledonne was onze verblijfplaats voor de komende dagen, een mooi 6 persoonshuisje stond gereed en na een vlotte incheck konden we het terrein betreden. Het huisje bestond uit 4 eenpersoonsbeden waarvan 1 een hoogslaper en een tweepersoonsbed. Na een snelle selectie ronde met een kleine loterij was de kamer indeling snel gemaakt. De meest lenige persoon van onze groep ( Edwin) ging in de hoogslaper en ik had het geluk dat ik in het tweepersoonsbed mocht, Michel nog bedankt.
Tijd voor boodschappen, Leo deed goed zijn best om volledig te integreren met de lokale bevolking en legde snel nieuwe contacten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wat pluspunten zag bij sommige vrouwelijke fransozen. Na een klein uurtje was het winkelwagentje, via een Leo selectie procedure, gevuld. De inhoud bestond uit gezond eten, chips, paar flesjes wijn en bier.
Bij thuiskomst in het huisje werd gelijk gestart met koken en er volgde een maaltijd in de vorm van pasta met een heerlijke saus. We moesten wel snel door eten want er was schijnbaar een belangrijke voetbalwedstrijd op TV, dus door eten en op naar de kantine. Na 10min had Leo het wel gezien en vond het belangrijker om te integreren met de lokale bevolking, je ben natuurlijk niet voor niets in Frankrijk. 2 Jonge Franse dames vroegen aan Leo of hij geen zin had in een goed gesprek. Dit zag ik in mijn ooghoeken gebeuren en besloot ook snel aan te schuiven, immers voetbal is niets voor mij. Na 15min in het gesprek viel mij op dat deze Franse dames opvallend goed Nederlands spraken en dat kwam mij ook wel goed uit. Na heel veel informatie over nertsen fokkerijen, bont handel, plaatsen van kozijnen en het vergelijken van littekens vertelde 1 van de dames dat ze tijdens Alpe D’huzes 3 keer naar boven was gefietst met als snelste tijd 1uur en 25 minuten. Een doel was geboren !
Voetbal was afgelopen en het was bedjes tijd!
7 Juni – Le Berarde en Col du Sarenne
Voor de eerste fietsdag stonden er 2 pussy bergen op het programma, dit om lekker rustig te beginnen. Eerst gingen we voor de berg Le Berarde, slechts 30km klimmen met een gemiddelde stijgingspercentage van 3.3% (volgens klimtijd.nl). Voor iedereen makkelijk te doen en zo konden we rustig beginnen. Eerst er maar even naar toe fietsen, een aanloop stukje van +/- 15km zo goed als vlak. Al snel kwamen we erachter dat het woordje vlak in Frankrijk een andere betekenis heeft dan in Nederland. Eenmaal aangekomen bij de eerste klim schakelde sommige van de groep een tandje hoger en andere weer een tandje lager. De trend voor de rest van de fietsvakantie was gezet, sommige gingen voor overleven en een ander wilde een tijd weg zetten. Al snel werd duidelijk dat deze rustige start verstoord zou worden door klim percentages van 12-13%, dit stond niet in de omschrijving. Vervolgens zat er een kleine afdaling in deze klim, je zou denken fijn kun je ff uitrusten maar wil je dan gemiddeld op 3.3% uitkomen moet er weer flink geklommen worden. 8-10% klimmen kwamen vaak voor op de teller, rustig beginnen !
Ook staat er nog op de klimtijd.nl website, deze berg 43% makkelijker dan de ALpe D’huez. O jeee paniek, kan het nog zwaarder. Bou was als eerste boven, ook dit was een trend welke de rest van de week werd volgehouden, gevolgd door Joop en Leo. Vervolgens kwamen de twee echte kanjers van de groep boven, Edwin omdat hij toch iets te weinig getraind had maar wel wist boven te komen en Michel omdat hij ondanks zijn super vorm het toch belangrijker vond om bij Edwin te blijven en hem zo te ondersteunen. Eenmaal boven was het tijd voor een korte pauze met een colaatje en een energie reep. Na deze korte stop snel naar beneden en op naar Col du Sarene.
Op aanraden van Rob hebben we Col du Sarenne toegevoegd aan het programma, het leuke van deze berg is dat je uitkomt op Alpe D’Heuz en je in de afdaling kunt zien hoe deze berg erbij ligt. KLimtijd.nl : col du Sarenne 18% makkelijker dan de Alpe d’Huez. Ik denk dat ze deze tekst toch moeten gaan aanpassen naar 25% moeilijker dan de Alpe d’Huez. Wat een vervelende rot berg, en dan wordt je onderweg ook nog uitgelachen door 100 berggeiten. Vooral de laatste 5-6 km, continue tussen de 8-12% stijgen. Bou was bang dat hij zou omvallen dus fietste nog wat sneller naar boven, Sjel begon ook de vermoeidheid te voelen en wilde er zo snel als mogelijk vanaf zijn en ging achter Bou aan. Ik had verder weinig keuze, laagste verzet en verstand op 0, blijven trappen. Als 3de boven en op de voet gevolgd door Leo en vervolgens Edje. Boven op de berg was er een berghut met een aardige local welke super zoete cola en bier verkocht voor 4 euro per glas. Toch aardig van de man in blauwe broek, opgetrokken tot onder zijn oksels, en bij elk woord lachend knikte.
Na een korte foto shoot werd het tijd voor een klein tussen stukje naar Alpe D’huez. Gelukkig wist Bou een lekke band te rijden zodat we nog iets langer konden genieten van de top en de mooie uitzichten. Tijdens de afdaling van de alpe d’Huez werd het volgende duidelijk, iedereen had goed geluisterd naar vrouw of vriendin, zorg ervoor dat je heel thuiskomt en doe niet gek tijdens het afdalen. Oke de een had iets beter geluisterd dan de ander maar alles bleef onder controle. Ik hoop wel dat mijn strava registratie niet klopt met een maximale snelheid van 92 km/h, neeeee dat kan niet kloppen.
Eenmaal terug op de camping werd snel besloten om de kip filet nog even kip filet te laten en zo gingen we lekker uit eten.
[divider]
Door : Leo
7 juni – Col de Glandon
Zoals jullie het eerste verslag hebben gelezen ga ik dag 3 beschrijven wat de tweede fiets dag is.
Na een heerlijke maaltijd in het restaurant van de camping genuttigd te hebben, ( varkenshaas met friet) een betere sportvoeding kun je niet hebben gingen we toch maar slapen want fietsdag 1 zat aardig in de benen en de wijn ook.
De eerste fietsdag was een pittige maar we zijn weer wel een grote ervaring rijker ( ik dan om in de bergen te fietsen).
De route van dag twee zou ook weer twee bergen zijn maar dat werd al snel aangepast, een berg was voldoende. Na een prima nachtrust gehad te hebben werden de luiken weer geopend. De vogels waren ook al vroeg op maar dat was toch een beter geluid als wat er uit het huisje kwam.
Uit alle hoeken van het huisje was het lawaai van je welste, ik bedoel hiermee wat zit er toch een lucht in die sportlichamen. En die geluiden, nou dat wil je niet weten en zeker niet ruiken. Iedereen was aanwezig, pffff. Nadat iedereen uit bed was en zich startklaar had gemaakt konden we aan het ontbijt. De eitjes stonden al lekker te borrelen, pasta was klaar en het brood met beleg op tafel. Op tafel stond dus pindakaas, kaas , suiker , appelstroop en de brinta met rozijnen.
Koffie ontbrak zeker niet.
De eerste fietsdag werd tijdens het ontbijt nog even besproken en de dag van vandaag doorgenomen. Het weer was prima we konden teminste lekker buiten eten. Ik moet wel zeggen dat dag 1 aardig voelbaar was. Maar wat een groep ee die EL TORO’S geen ochtend humeur te bespeuren. We hebben er weer zin in om te gaan fietsen en vooral genieten, serieus echtwaar. De GLANDON stond op het programma, we gaan ervoor en we pakken geen poessie kant……..hmmm. Na de ontbijt spullen opgeruimd te hebben en de voorbereiding werd voortgezet door de bidons te vullen, gel, repen geld regenkleding in de zakken van het shirt te doen, daar gaat toch veel in zeg in die drie zakjes, zelfs een banaan kon er nog bij.
De banden werden op spanning gezet, en bij ons ging er na het toilet bezoek aardig wat spanning af. De ketting werd nog even gesmeerd en een gehele check werd gedaan, klaar voor vertrek. De fiets van Joop had voor het eerst buiten gestaan en heeft zich prima gehouden, de eerste nacht lag deze naast Joop.
Na de buren van de camping uitgezwaaid te hebben, waren we klaar voor vertrek. En weg waren we, op naar de Col de GLANDON , yeah yeah. We gingen onderweg naar een hoogte van 1924 meter, appletje eitje …….ja ja echt niet. Alles piepte en kraakte bij mij althans, Bou en Sjel hadden weer goede benen en weg waren ze. Konden ze volgen totdat ze voorbij het stuwmeer waren van Allemont. Joop, Edwin en ik bleven nog ff bij elkaar. De beklimming van de Glandon heeft een afstand van 25,6 km en een gemiddeld stijgingspercentage van 4,6 % met een hoogte verschil van 1189 meter. Na de eerste 6 km werd het toch wel wat stijler 9 % maar !! En dat dit maar 3 km lang daarna klein stukje dalen heerlijk, echt. Sjel en Bou nergens meer te zien. Na de daling weer klimmen, klimmen klimmen klimmen, heerlijk ( wou dat ik goede benen had) is het nog ver die verrekte pukkel, klimmen klimmen, mooi uitzicht zeg , ff wat drinken want het was warm o ja eten , schakelen opschakelen, terug schakelen, licht verzet, denk aan je ademhaling, heerlijk dat windje. Denk aan je ritme rustig aan Leo hup komt er weer een voorbij jeempie zeg wat gaat tie lekker, rustig Leo ee daar is Joop hoi Joop hoe gaat het met jou, lekker, zwaar zwaar oh dat vind ik nu ook, waar is Edwin achter ons. Oh denk aan je ritme hou vol en genieten ee. Toch maar even van de fiets benen strekken en die rug en we gaan door, het peleton gaat door we wachten op niemand, voelde me net een Tour renner ( een beginner ee). Kom op Noordijk hou vol, ja Joop doe ik. Heerlijk afzien blijven genieten en zo ging het nog even door. Maar ik heb toch verdorie zware benen, heb de benen niet, eigenschuld, het is toch wel duidelijk dat je aardig wat KM in de benen moet hebben om rustig de bergen in te gaan, en dan nog. Het gaat lukken hoe dan ook. Wat hebben we daar weer een mooi uitzicht, bij het stuwmeer en jawel daar lag de Glandon, oh nog ff niet wetende dat het daar was wat we zagen. We gaan door, Joop ik doe echt maar een berg, ik ook zei Joop morgen weer een dag blijven genieten ee. Na het stuwmeer nog een klein klimmetje en we werden weer beloond , en weg was Joop tot het weer omhoog ging waren we weer bij elkaar. De Glandon kwam steeds korter bij , en maar klimmen dat laatste stuk, Oh waar is Edwin, petje af voor hem wanneer komt tie, als hij maar kan genieten. Joop en ik hebben gelukkig nog wat mensen ingehaald dat geeft toch een boost hoor en de finish was nabij, we hoorden Bou en Sjel roepen kom op je bent er bijna, yeah bijna bij het restaurant. Maar bij het restaurant was de finsh niet nee waar Bou en Sjel stonden ( ik dacht die staan daar maar voor het uitzicht niet dus). Gelukkig laatste bochtje naar boven en daar was tie dan de Glandon , eitje …..!? Bou en Sjel waren al een poosje boven en Bou het zelfs nog mooie selfies gemaat bij het stuwmeer, die Bou.
Na elkaar begroet te hebben zijn Joop en ik naar het restaurant gefietst om een heerlijk cola te drinken, kost ommens niets. Bou en Sjel zijn weer op de fiets gestapt op naar Col Croix d’ Fer te fietsen dat was nog maar 2.5 km valt mee moest er niet aan denken. ( als ik de benen had gehad head ik het wel gedaan hoor) echt serieus. De cola smaakte perfectn en waar zou Edwin zijn. Terwijl we aan de cola zaten en hadden een mooi uitzicht en het werd nog mooier, voor even. Een jonge dame met paardestaart kwam voor onze neus staan om naar beneden te gaan die had ook goed afgezien, nou ik zag het niet ze zag er nog fris uit, zou het door de ijle lucht komen. Ik zeg, ze zag er leuk en goed uit, mooie fiets en weg was ze…. Jeempie. Dat is toch weer een opkikkertje zeg, cola smaakte goed. Dit hebben Bou,Sjel en Bou toch maar gemist. En jawel wie zagen we daar aankomen, Edwin goed hoor, Bou en Sjel waren reeds weer terug maar Edwin kwam eraan. Goed hoor, klasse bak, hij heeft nog minder km in de benen dus Edwin we moeten voor vlgd jaar wat meer km maken.
Edwin was er, tussen het drankje door naar de top en rap weer terug. Na de souveniers gekocht te hebben maakte we ons klaar voor naar beneden te gaan, er kwamen wat donkere wolkjes aan, het zou toch niet weer gaan regenen, toch maar de regenjas aan, voor de kou en de regen want het dalen gaat toch wat sneller hoor. En ja hoor Sjel, Joop en Bou weg waren ze Edwin en ik gingen samen verder, voorzichtig aan de rest komt vanzelf !!!! fuck vlieg in m’n oog, Edwin heeft hem eruit gevist dat kan tie toch ee, bril op en verder gaan. De regen viel gelukkig mee dus al snel jasje uit en doorgaan, met de bril op. Mooie afdaling, de snelle drie zagen we niet meer maar ook wij kwamen aan op de camping, het voordeel is als je aankomt dat het koude drankje klaarstaat als je van de fiets stapt. Toch weer maar gedaan, mooie ervaring, was zwaar heb toch kunnen genieten !!! Pilsje smaakte wel hoor. Even tijd voor rust want dat hadden we wel verdiend. Bou ging ff zwemmen. De rest liggen, hangen, masseren en douchen. Na een paar uurtjes verder te zijn werden de fietsen geparkeerd en op slot gezet en maakte we ons op voor boodschappen te gaan doen, met z’n vijven en het ging nog goed ook. We hadden het eten in huis en de kip was nog steeds goed Joop. Aardappelen werden geschild, boontjes gedopt en Edwin en Sjel gingen aan het fornuis. Salade werd gemaakt en de maaltijd was klaar. Helaas konden we niet buiten eten want het was aardig aan het regenen. Maar het smaakte lekker niet normaal, de mayo was er in overvloed en de wijn was prima, 5 flessen Joop is dat wel genoeg ? Goed de maaltijd zat erin tijd voor koffie en daarna maar gaan slapen want morgen weer een nieuwe dag een zware we wisten het nog niet. De Alp d’huez staat op het programma, spannend, vond ik het wel. Ik kijk terug op een mooie en gezellige tweede fietsdag. Zwaar maar een mooi ervaring. Conclusie voor mij voldoende km maken en genieten serieus waar. Mannen top ! welterusten …… Edwin als je uit bed komt, kom er dan rustig uit, truste EL TORO’S, vlgd jaar met z’n allen !!!!
[divider]
9 Juni Alpe d’huez en Col d’Ornon
Door Edwin
Na weer een heerlijk nachtje, ieder in zijn eigen bedje. Het ene bedje te breed, de ander te kort of op een heel ander niveau. De ochtendroutine zat er al goed in: persoonlijke hygiëne, ontbijtje buiten en fiets klaar maken. Je voelde deze ochtend duidelijk de testosteron, adrenaline en oxytocine in en rond ons huisjes. De l’Alpe-d’Heuz stond op het programma.
‘’La route qui monte vers l’Alpe d’Huez est un défi dans le monde du cyclisme: 21 virages, 1100m de dénivelée, 14 km, 10% de pente en moyenne et un record á battre: 37 minutes et 35 secondes (Pantani)’’
Eerst een kilometertje of 6 warm trappen van ons huisje naar Bourg-d’Oisans en dan ieder voor zich en god voor ons allen. Met een instelling van ‘’vrouwen eten honing, mannen kauwen op bijen’’ gingen we omhoog. Joop begon al gelijk met een valse start, maar omdat we allemaal van hem houden en hij de meeste kilo’s naar boven moest brengen gingen we hem gewoon achterna. Boudewijn, Sjel en Leo heb ik pas boven weer gezien bijna 2 uur later. Na bocht 3 haalde ik Joop in. Had voorgenomen om zeker tot bocht 10 door te trappen. Maar met nog 12 bochten te gaan ben ik even gestopt. Hoopte dat Joop mijn goede voorbeeld zou volgen. Maar met het idee in zijn hoofd dat je een berg niet hebt genomen zonder te stoppen, fietste hij gewoon mij voorbij. En ik mag zeggen: hij heeft hem genomen!!!!! Ik zelf daarin tegen heb wel een aantal rustmomentjes gehad (goed gesprek met man, uitzicht op vrouw met broek op de knieën). Boven hebben de andere Eltorro’s mijn ontvangen als een echte winnaar. Veel renners dachten dat wij uit Italië kwamen. De ranking was weer duidelijk: Boudewijn (1 uur 6 en nog wat seconde). Super! Sjel er een paar minuten achter en op gepaste afstand Leo, Joop en Edwin. Heb mijn maatje Leo wel gemist bij de klim. De andere dagen was hij naast mijn maatje Sjel (La Bérarde) mijn klimgeitje. Maar vandaag had het geitje blijkbaar goede benen. Gezamenlijk wat gedronken bij ‘’stringetje’’? !? Aantal souvenirs gekocht (petjes, sokken, menhirs) besloten we met de Col d’ Ornon (1371) nog eventjes de Alplentrip af te sluiten. Met de waarheid van Joop in mijn hoofd heb ik in ieder geval deze berg wel ‘’genomen’’. Sjel heeft voor mij met zijn boekentips en andere wijsheden de man met de hamer doen verdwijnen (dank aan Sjel). Heerlijk om boven te komen en er klaar mee te zijn. Toen we om draaide en terug fietste was het uitzicht fantastisch. In de verte besneeuwde bergen met op de voorgrond 3 renners naast elkaar (Bou, Joop en Leo) met een Eltoro-fietsshirt. Moest een traantje weg pinken. Was een fantastische foto geworden. Maar zoals het vaak gaat, zitten deze momenten in het hart.
Bij ons huisje natuurlijk 5 biertjes opengedraaid. Mooi om te zien hoe iedereen met dit moment omging. De een gelijk in contact met de buitenwereld, de ander gelijk zittend genietend met een, twee, drie biertjes. Maar allemaal met het gevoel van ‘’We did it, together’’. Na weer een rondje persoonlijke hygiëne, heerlijk uit eten met veul vlees. Op tijd onder de wol genietend van de dag. Naar horen zeggen heeft Leo op de bank geslapen omdat ik lag te snurken (kan het me eigenlijk niet voorstellen, Laura zegt altijd dat ik heerlijke geluidjes maak, denk dat Leo er anders overdacht, zijn liefde voor mij is natuurlijk anders) Woensdagochtend ging om 6 uur de wekker en reden om half 8 weg (perfecte samenwerking). Na 2x een korte benzine stop, het liedje ‘’heb een vrouwtje thuis’’ in het hoofd, vele gesprekken rondom het thema ‘’veranderen of accepteren’’ stonden we weer om 5 uur op de stoep bij Joop. Na een rondje knuffelen ging ieder zijn eigen tour afmaken thuis.
Hoop dat dit een vast item wordt op de agenda van Eltoro. Er ligt nog veel uitdaging daar in het gebied zoals: les 2 Alpes, Glandon op en af, Oulles ed. Ik ben er in ieder geval nog niet mee klaar. Een gratis kaart van de omgeving hebben we al dankzij Boudewijn.
