Bicycle, bicycle, bicycle. I want to ride my bicycle, I want to ride my bike. I want to ride my bicycle, I want to ride it where I like. Zo, ook maar eens een toepasselijk liedje opgezocht. Het is nog waar ook. Ik heb de laatste tijd zoals gewoonlijk best veel kilometers gemaakt maar niet met de groep en dat mis ik dan echt. De Corona maatregelen staan nog steeds niet veel toe dus het is even afwachten wat de plannen zijn. Valt mee, beter dan vorige week dus geen 10 kleine …..deze keer, maar minder.
Van de MTB-bezitters
– gingen Tom en Sebas liever met Pim en Jaimy van de dweilband fietsen;
– ging Kevin thuis door met schilderen;
– kan Edje nog niet mee.
Blijven over Joop, Leo, Maickel en ik. Hoe doen we dat? Nou, twee groepjes van twee dan maar, of vier groepjes van 1, of twee groepjes van 1 en 1 groepje van twee. In de praktijk kwamen natuurlijk alle opties aan bod maar gemiddeld hebben we ons netjes gedragen. Leo was ritkapitein dus hij nam de kop. Joop mocht het tweede wiel maar Leo ging vaak net ff te hard dus Leo was het vaste groepje van 1.
Hoe ging de route deze keer?
Nou, vanaf uitkijktoren Kraayenberg gingen we richting Leo’s huis. Hij was namelijk zijn overschoenen vergeten en best een beetje bang voor natte voeten. Hup, naar beneden, richting Fianestraat (heb ik opgezocht), Antwerpsestraatweg oversteken en dan door de wijk (nieuw Borgvliet) verder. Hee, wat is dat? Een veldje met blubber. Even oversteken dus. Helaas, afgesloten. Geen probleem. Dan fietsen we toch weer een stukkie terug; daar is een paadje. Op dat paadje lopen wat mensen waaronder een wat oudere man met een hond. Leo en Joop zijn er al langs maar Maickel en ik worden staande gehouden.
– Of wij wel weten dat er hier niet gefietst mag worden. Uh, nee.
– Waarom we denken dat het houten hek waar we overheen moeten klimmen er staat. Uh, weet niet.
– Of we het bord verboden voor fietsers niet hebben gezien. Uh, nee.
Afijn, duidelijk. We zijn in overtreding dus we geven de geëmotioneerde man gelijk en Leo de schuld en we gaan verder. Via de ventweg langs de Randweg naar de Huibergse baan en dan het bos in want Leo was inmiddels vergeten dat hij zijn overschoenen ging halen……of hij was van gedachten veranderd; dat kan ook.
De rit kan beginnen. Op zijn Leo’s slingerdeslang door het bos, langs allerlei hardlooppaadjes, richting de nootjesberg (en ook nog er overheen, 2x) en weer verder naar de Schoelieberg. Maickel en ik reden achteraan maar besloten toch rechtsaf de bult op te gaan toen beide anderen op het fietspad bleven MTB-en. Na een vruchteloze poging om de steilste bult op te fietsen hebben we even gewacht. Joop sloot snel aan (ook lopend) en we hebben een poosje gezellig staan kletsen. Na enige tijd gingen we toch Leo missen maar gelukkig, even voordat we 112 gingen bellen, belde hij zelf. Hij was via de poesieroute naar het eind van het perceel gereden, wilde niet naar ons toe komen dus toen zijn we maar naar hem gegaan. Ook prima!
Leo bracht ons daarna naar de nieuwe MTB single tracks, de rode route, Staartse Heide, 6,6 km deze keer. Ik heb de hele route in het wiel van Maickel helemaal in het rood gereden. Gelukkig was hij ook in het rood aan het fietsen (ondanks de blauwe outfit). Pffff, rondje af, even bijkomen tijdens het wachten op Leo en Joop en dan weer door. Normaal gesproken ga je dan op weg naar het Strandhuys. Het grootste deel zit er op, eigenlijk vind je het welletjes en de beloning lonkt. Nu dus niet. Corona. We doen het zonder. Na een klein lusje gingen we weer terug, via Hoogerheide en het bekende laatste stuk via Mattemburg naar de Kraayenberg. Geen tijd en ruimte voor een biertje bij iemand maar dat komt volgende week goed, zo spreken we af. Foto! Nog wel even een foto. Joop (of was het iemand anders?) komt op het idee om de berg aan het begin van de Bergse plaat op te fietsen en daar een mooie plaat te schieten. Nou, vooruit dan maar; alles voor een paar leuke foto’s foto.
Leo, bedankt voor weer een interessante rit.
