Aanwezig: Joop, Boudewijn, Bart, Edwin, Sjel, Leo en Maickel.
Het eerste wat op viel, nadat we verzameld hadden bij het Strandhuys, was dat alle aanwezigen allemaal in teamkleding paraat stonden. Nu ligt dat eerlijkheid halve meer aan ondergetekende dan aan de rest. Als ik dan toch nog een puntje van kritiek mag is dat sommige leden er toch weer een afwijkende dress code op na hielden zoals het dragen van bijvoorbeeld maar 1 handschoen, waar gaat dit weer toe leiden, maar goed ! Na ter plaatse een rit-kapitein en bestemming te hebben uitgekozen ging het 7-tal onder leiding van Joop richting Wemeldinge.
Met een goed teamwork, en de nodige tussen prints, werd in een stevige tempo koers gezet richting Yerseke. Bij het passeren van dit mooi plaatsje viel op dat een enkel lid nogal heel erg gefocust was op van die blauwe plaatsnaam bordjes. Bij elk volgend plaatsnaambord werd er gesprint of dat er een echte dagprijs op stond, zelfs vanuit de rug aanvallen was heel normaal om vervolgens met een tevreden blik het bord als eerste te passeren, ‘zo die is weer in de pocket’. Dus El Toro leden; buiten de bruggen, heuveltjes en overige Strava puntjes tellen tegenwoordig ook de blauwe borden met plaatsnamen mee om eens even flink door te trekken, we gaan het nog druk krijgen.
Toen het gezelschap Yerseke uit reed kwamen we er snel achter dat we opgeslokt dreigde te worden door een hongerig peloton van een vrij grote fietsclub, wiens naam me even ontschoten is welke ik gemakshalve maar ‘sorry Frank’ zal noemen. Eenmaal opgeslokt door het peloton lieten de El Torro’s zich terug zakken richting de staart om eens rustig de kat uit de boom te kijken en te schuilen. Inmiddels aangekomen bij het viaduct, om vervolgens af slaan slaan richting het kanaal gebeurde het. Een van de coureurs van de andere fietsclub kwam redelijk ongelukkig ten val waarbij een van zijn ploegmaten de verantwoording hiervan dusdanig op zich nam door wel 200 maal ‘sorry Frank’ binnen 1 minuut tijd te roepen. De beste man is overigens wel weer gezond op de fiets gestapt, voor zover wij konden beoordelen. Eenmaal fietsend langs het kanaal knoopte Leo al fietsend nog even een kort gesprekje aan met wat zwemmers die volgens mij bezig waren aan een tochtje van Wemeldinge naar Hansweert.
Toen volgde er lang stuk langs de dijk waarbij het toch op begon te vallen dat sommige leden zich nog steeds niet op kop gemeld hadden. Het duurde even maar met enige tegenzin melde het duo zich toch op kop. Weleens waar niet voor lang maar het gaat om het signaal wat je naar je team makkers afgeeft zullen we maar zeggen.
Na het oversteken van het Schelde-Rijnkanaal kregen we ineens fikse wind tegen waardoor onze rit-kapitein Joop de goede ouderwetse carrousel maar weer eens van stal haalde. Deze werd echter niet begrepen door Boudewijn, onze kop rijder bij uitstek, waardoor de carrousel reeds na drie kop wisselingen uit elkaar viel. Dit kwam mede doordat het woord carrousel hetzelfde klinkt als Sjel of gelleke.
Vervolgens richting Ossendrecht reden we een redelijk aantal coureurs voorbij die op hun beurt ons weer inhaalden waarbij onze rit-kapitein Joop reageerde door met grof geweld en een snelheid van boven de 40 km/h de koppositie wederom over te nemen. Vervolgens kwam er versterking vanuit de achterhoede, Bou gaf er nog een klap op waardoor de snelheid steeg naar 46km/h. Wonder boven wonder was er toch nog iemand, van de andere groep, die probeerde om als eerste bij het plaatsnaambord te finishen. Joop probeerde deze aanval te pareren maar het mocht net niet baten. Zij gingen rechts, en wij gelukkig links.
Vervolgens weer richting Calfven, Hoogheide en Woensdrecht waarbij het wederom blauwe bordjes regende en dit keer was het Leo die Sjel klopte bij het bordje Hoogerheide of Woensdrecht corrigeer me als het verkeerd gezien heb!. Eenmaal Woensdrecht uit kregen we van de rit-kaptein te horen dat we een klein lusje zouden maken, ik dacht nee he dat wordt weer 20 km erbij maar gelukkig reden we richting ons trainingsrondje via de verkeerde kant van de weg om zo de finale te gaan rijden op de ons zo bekende bult bij Mattemburgh.
Joop had al te kennen gegeven niet helemaal fris te zijn en zou het zooitje ongeregeld met een zo hoog mogelijke snelheid afzetten aan de voet van de berg. Vervolgens konden de andere kopmannen strijden voor het berg klassement. Joop gaf vol gas in de afdaling en zette iedereen met een maximale snelheid af.
Bou nam de leiding over en toen bleek dat Michel expres een gaatje had laten vallen. Zijn idee was om met een soort tussensprint Leo en Maickel eraf te rijden en Bou voorbij te sprinten. Echter halverwege de klim kwamen er links vanuit het bos mtb-ers de weg op waardoor Boudewijn lichtelijk in de ankers moest, hiervan profiteerde Sjel, Leo en Maickel weer waardoor deze Bou weer konden inhalen en Sjel als eerste boven eindigde.
Met een voldaan gevoel richting het strandhuys waar eenmaal aangekomen de nodige ‘dubbels’en ‘trippels’ genuttigd werden en uiteraard de ‘frikandel speciaal’ met garnituur, welke toch steeds meer een vast onderdeel van ons wekelijks uitje begint te worden. Op naar de volgende rit!.
