Toro’s aan het werk, op vakantie, andere verplichtingen dan fietsen. Het was duidelijk dat er maar een klein groepje over was. Toen Joop zich ook nog afmeldde omdat hij zijn ribben gekneusd had en omdat hij zaterdagavond een feestje had, werd Leo nerveus. Ik denk dat hij zichzelf al alleen bij Stayokay zag staan voor de rit van TC Tube. Het is toch een beetje traditie om daaraan mee te doen en dat wilde Leo ff melden. Ik had hetzelfde feestje als Joop en speelde ook met de gedacht om misschien na de Formule 1 een rondje te gaan fietsen maar de oproep van Leo is niet te negeren. Maickel heeft drank nog nooit als excuus gebruikt om niet te komen dus ook hij gaf aan Leo niet alleen te laten. Drie man sterk stonden we om 0900 uur dan ook bij Stayokay.
Inschrijven en op weg. Na een paar honderd meter even terug naar Stayokay om mijn bril op te halen en toen definitief op pad. Maickel had een zware avond met speciale biertjes achter de rug en hij had last van zijn hoofd. Ik was nog alcohol aan het verbranden en daar ga je niet harder van fietsen dus het meeste kopwerk moest door Leo worden gedaan. Geen probleem; dat kan hij prima. De wind was stevig, kracht 4, pal uit het westen. Op weg naar de Oesterdam werden we door een groep ingehaald waar we dankbaar bij aansloten. Dat fietst lekker zeg, achteraan bengelend. We moeten alleen wel opletten dat we niet dezelfde fout maken als vorig jaar toen we gewoon de brug over het kanaal overgingen en toen netjes rechtsaf de Oesterdam op. Dat was niet de bedoeling en we hebben toen een hele lus gemist. De groep nam inderdaad niet deel aan de tocht en ging gewoon rechtdoor de brug over. Wij hielden rechts aan en gingen nu wel de route volgen, tegen de wind in, best pittig. Via de Batse brug richting de Oesterdam. Eerst zijwind en het laatste stuk dus tegenwind. Vol goede moed, 32 km/u rijdend werden we weer ingehaald door een groep met drie man zonder helm. Lekker slim! Het belang van een helm zou later blijken. Met grote krachtinspanning konden we aansluiten om het tweede deel van de dam goed van ze te kunnen profiteren. De krachtsinspanning was er niet minder om maar de snelheid was zo wel beter. We moesten tenslotte niet te laat terug zijn om Leo op tijd voor zijn High Tea bij Corine af te kunnen leveren.
Bij de Bergse Diepsluis lieten we onze slepers gaan want er was belangrijk werk aan de winkel. We zagen een groepje fietsers staan, fietsen in de berm en 1 fietser op de grond. Dokter Leo volgde zijn roeping en nam de hulpverlening over. Daar waren de collega’s van de tuimelaar volgens mij best blij mee. De ambulance was gebeld maar het slachtoffer was bewusteloos en zijn ademhaling ging niet lekker. Leo wist hem bij te krijgen en we hebben hem stabiel gehouden tot de ambulances kwamen. Je weet tenslotte nooit wat en met nek of heup of is gebeurd. De fietser was in de berm geraakt, over de kop geslagen en waarschijnlijk op hoofd en schouder geland. Zonder helm had hij er heel anders bij gelegen en dat bevestigt nog maar eens: zonder helm rijd je niet mee met de ETCC!
Omdat Leo zijn dagprestatie al had geleverd en omdat het gevaar bestond dat hij moest gaan High Teaen zonder vooraf een Tripel te hebben gedronken, besloten we om na de stop een paar stukjes af te snijden. Zo gezegd, zo gedaan. Eerst nog tegen de wind in beuken maar uiteindelijk gingen toch terug naar het oosten en kon de snelheid eenvoudig een stuk omhoog. Af en toe op de route en af en toe niet hebben we toch maar iets van 5-8 km gemist. Belangrijker was dat er nog tijd was voor de welbekende herstel Tripel cq Dubbel, deze keer bij Stayokay. Mooi rondje, zeker niet saai, met een onderbreking die de krant gehaald heeft en met een afsluiting in het zonnetje. Volgend jaar weer en dan proberen we de hele route een keer te rijden.
